6.9.2014 | 20:38
..
Περασε ενα ολοκληρο καλοκαιρι και συ δε με εψαξες καθολου. Να δεις αν ζω η αν πεθαινω. Σε σκεφτομουν συνεχεια. Σου εστειλα καποια στιγμη μηνυμα, ηταν μια εντελως αυθορμητη και χαζη κινηση απτην πλευρα μου αλλα εκεινος ο στιχος με εντυπωσιασε και το πρωτο προσωπο που σκεφτηκα και ηθελα να τον μοιραστω ησουν εσυ. Μετα απο αυτο το μηνυμα δε ξαναειχα νεα σου. Αρα μαλλον περνουσες καλα και με ειχες γραμμενη. Μαρεσει που ηθελα να σε επισκεφτω κιολας.. Κι αν δε θελεις να με δεις; Αν ειμαι βαρος και απο ευγενεια δεν ησουν αρνητικος; Γιατι η πρωτη αντιδραση σου οταν στο ειχα πει δεν ηταν και ιδιαιτερα θετικη και δεν την εχω ξεχασει.. Και την τελευταια βραδια που αποχαιρετιστηκαμε μια αμηχανια υπηρχε. Ειμαι πολυ μπερδεμενη. Εγω ενιωθα τοσα πραματα για σενα.. Εσυ απο,τι φαινεται μαλλον οχι. Μαλλον παρερμηνευσα. Και τωρα που τελειωσε το καλοκαιρι και ειμαστε παλι στην ιδια πολη, τωρα με ξαναθυμηθηκες; Και αντι να μου στειλεις ενα μηνυμα της προκοπης μου κανεις αναπαντητες; Δε μπορεις να φανταστεις ποσο τσατισμενη ειμαι μαζι σου.. Ποσο χρησιμοποιημενη νιωθω. Αν δεν ενιωθα τιποτα δε θα ετρεχε ουτε γατα ουτε ζημια. Αλλα τρεχει βλεπεις... Τρεχει αιμα...Αφηνω τα σχολια ανοιχτα γιατι προκειται για μια φανταστικη ιστορια και πασα ομοιοτητα τυχαια. Οποτε τα σχολια ειναι τουλαχιστον ακινδυνα.