ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

παντα ελεγα πως θεωρω αδιανοητο να μη μιλανε τα αδερφια μεταξυ τους ακομη και να μισιουνται! ε μεγαλη μπουκια επρεπε να φαω μου φαινεται... τελευταια τα πραγματα ηταν τεταμενα αναμεσα σε εμενα και στην κατα ενα χρονο μικροτερη μου αδερφη σε φαση να τσακωνομαστε ευκολα και αυτη να αντιδραει με ηλιθιες αντιδρασεις τυπου να χτυπαει τον εαυτο της, να καιγεται, να αρπαζει κουζινομαχαιρα, να σκαρφαλωνει στο μπαλκονι απειλωντας οτι θα πεσει! εκει εγω υστεριαζα οπως ειναι απολυτα φυσικο νομιζω γιατι αυτη η συμπεριφορα μονο νορμαλ δεν ειναι. εχω σαν ανθρωπος τονο φωνης λιγο αυταρχικο. δεν το επιδιωκω ετσι μιλαω ακομα και καλημερα να σου πω! οκ ενας ξενος να με πει αυταρχικη ή ειρωνα οπως εχει συμβει αλλα με συζητηση καταλαβαινει τι εννοω αλλα υποτιθεται οτι οι οικογενεια σου ξερει πως μιλας γενικα για να γατζωνεται απο αυτο και να μην φιλτραρει οτι λες ετσι δεν ειναι? ε λοιπον της εχει μεινει η εικονα οτι αν πχ της πω δεν θα διαβασεις? ε τοτε την διαταζω και αυτη (λεει) απο αντιδραση δεν το κανει. καπου χαιδευει τον εαυτο της και παραμενει η μικρη. ακομα και απο τους γονεις που φυγαμε για σπουδες αυτη ηρθε σε ενα ετοιμο σπιτι και περιβαλλον χωρις να περασει αγχη ή αβεβαιοτητα οπως περασα εγω. αυτο εχει παραμεινει ακομη τυπου οτι εγω ασχολουμαι με λογαριασμους εφοριες γιατρους κλπ ως η μεγαλη!γενικα οι σχεσεις μας εδειχναν μια αλφα κουραση αλλα το καλοκαιρι χειροτερεψαν αισθητα επειτα απο εναν καυγα που ειχα με φιλες της. δεν τσακωθηκαμε ανοιχτα ποτε απλα αυτες μαζι με την αδερφη μου και ολες μαζι εκαναν κομμα εναντιον μου. για τις φιλες χεστηκα αλλα το να με κουτσομπολευει η αδερφη μου πισω απο την πλατη μου , να με κακολογει και να με βγαζει ως την παραξενη την κακιστρω ή οτι αλλο πραγματικα με στεναχωρησε. την εχουν στρεψει εναντιον μου και πιστευω οτι την εχουν κανει σαν τα μουτρα τους. παρτακια, να κοιταει μονο τη βολη της και να περναει αυτη καλα και μονη της εννοια να ειναι οι γκομενοι. φυσικα δεν φταινε αυτες, παντα ειχε τετοιο χαρακτηρα αλλα πλεον πιστευω οτι με τις συγκεκριμενες κοπελες εξελισσεται χειροτερα και δυστυχως δεν μπορει να δει το ποσο κακο της κανει αυτο. κι εγω οταν στεναχωριεμαι πολυ μαγκωνομαι. δεν νιωθω πλεον ανετα να συζητησω μαζι της τα προσωπικα μου, να την παρω τηλεφωνο που δουλευει σεζον να δω τι κανει. γενικα εγω σαν χαρακτηρας δεν θελω να τσακωνομαι αν μου πεις που εχω αδικο και εχω θα το παραδεχτω και ναι θα το ξεχασωη αδερφη μου απο την αλλη οτι και να της πεις κατευθειαν παιρνει ενα ξυνο υφος και δεν δεχεται οτι εχει λαθος παρα θιγεται και οτι την προσβαλες!ευτυχως θα παει εξωτερικο για εξι μηνες γιατι ετσι μονο νομιζω υπαρχει πιθανοτητα να μην καταληξουμε να μη μιλαμε.σημερα ξινισε τα μουτρα και της κακοφανηκε που η μητερα μου της ανακοινωσε την αποφαση μου να αφησω το σπιτι μας και να παω να μεινω μονη μου σε γκαρσονιερα και οταν με το καλο γυρισει να ψαξει και αυτη μονη της να δει τι θα κανει. φυσικα δεν ξυνισε επειδη δε θα μεναμε πια μαζι αλλα επειδη θα χαλαγε η βολη της. αλλα εγω πιστευω οτι μονο ετσι και αυτη θα ωριμασει και καπου θα σταματησει να ειναι παρτακιας κι εγω να αγχωνομαι και να τρεχω για ολα και στο τελος να ειμαι και η κακια της υποθεσης. εσεις τι λετε ειναι ακραια αποφαση που νιωθω να απομακρυνομαι ψυχικα και θελω να το κανω και σωματικα οπως εχω αποφασισει ή θα ειναι το καλυτερο και για εκεινη και για μενα?