11.9.2014 | 01:22
Επιτελους...!
Παντρεύομαι το παιδι που με εχει στηρίξει οσο κανεις αλλος, που θελω να γεράσω μαζι του, που δεν μπορω να φανταστώ τη ζωη μου χωρις αυτον. Που ηταν εκει, ο,τι μαλακια κι αν εκανα, που με βοηθούσε ψυχικά, που ποτε ποτε δεν με εκανε να στεναχώρηθω και να κλάψω για πάρτη του, σε αντίθεση με τους αλλους. Που δεν εχω τσακωθεί ποτε μαζι του,γτ πάντοτε μιλούσαμε και συμφωνούσαμε. Που ολοι οι αλλοι πασχιζουμε να γίνουμε σαν αυτον, γιατι ειναι τοσο μα τοσο υπέροχος άνθρωπος! Ανυπομονώ να ειμαςτε γεροντάκια πιασμένα χέρι χέρι
