13.9.2014 | 08:45
Παραδοχή
ΟΚ, σε θέλω ακόμα. Έχει περάσει ένας χρόνος και βάλε, ξέρω πια πως δε με θες και... παρόλα αυτά, σε αγαπώ. Κι ερωτικά. Δεν αμφιβάλλω για τη φιλική σου αγάπη και την έλξη που πάντα υπαρχει μεταξύ μας.Αλλά. Πλέον υπάρχει η άλλη, δεν έχω περιθώρια να σε διεκδικήσω, γιατί δε θα γίνω εγώ η κατίνα και η αντροχωρίστρα όπως έγινε εκείνη ηθελημένα.Και τι έλεγα; Α ναι, όντως σε λατρεύω και μου λείπεις. Το παράχ3σα όμως με το "μοναχισμό". Σε λατρεύω, μα ευτυχώς ξύπνησα και άνοιξα τα μάτια μου: Παντού υπάρχουν ωραία αγόρια, έντιμα παιδιά και έξυπνα, που ίσως να φερόντουσαν καλύτερα από σένα, επειδή θα αναγνώριζαν ότι το αξίζω.Τελευταία φορά: Σ'αγαπώ. Και δεν είμαι τύπισσα που πάει στο κρεβάτι με έναν και μετά κλαίγεται πως σκεφτόταν άλλον. Είμαι έτοιμη πια και θα βγω ραντεβού με την πρώτη ευκαιρία. Κι εσύ ΔΕ θα είσαι στο μυαλό μου. Και κάποτε, φυσιολογικά, θα ξαναερωτευτώ, κι όλα θα'ναι καλά.......
