ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάλι κλαίω, γιατί πάλι μου λείπεις... Θυμήθηκα πάλι εκείνους τους στοίχους που μου ψιθύριζες ενώ με χάϊδευες. Και ακούω πάλι το τραγούδι, μπας και... δε ξέρω, μήπως με θυμηθείς πάλι και μου στείλεις κάνα μήνυμα... Αλλά ναι ξέχασα, εγώ σου ζήτησα να σταματήσεις να μου στέλνεις, γιατί νιώθω για σένα ενώ εσύ όχι, και μου δίνες ελπίδες πάλι... Κι εσύ σταμάτησες. Κι ελπίζω πάλι να μου στείλεις λέγοντας μου πως έκανες λάθος κι ότι θες να μου δίνεις ελπίδες... βάσιμες όμως, ονειρεύομαι πάλι ε; Κι εσύ είσαι πάλι έξω, με τις φίλες μου, με τους φίλους μας... Κι εγώ είμαι πάλι εδώ, μακρυά... Κι αν ήμουν εκεί θα λεγες πάλι στα παιδιά "εγώ δε βγαίνω αν είναι κι αυτή". Εσύ γιατί να νοιάζεσαι; Εσύ γιατί να μπορείς να μου μιλάς; Κι αν το κάνω εγώ θα απομακρυνθείς πάλι... Πρέπει δηλαδή να περιμένω από σένα πότε θα είσαι έτοιμος πάλι για να είμαστε μαζί. Κοιτάζω φωτογραφίες σου πάλι, αυτές που αποθηκεύω κρυφά όταν μου στέλνουν σναπτσατ τα παιδιά κι είσαι κι εσύ μέσα... Και σκέφτομαι πάλι, πως φτάσαμε ως εδώ; Ωραίες μέρες αυτές που με φιλούσες, εκείνες που φεύγαμε κλεφτά από τη παρέα ο ένας μετά τον άλλο για να συναντηθούμε στη γωνία οι δυο μας επιτέλους. Και μόνο αυτά γυρνάνε στο μυαλό μου πάλι.Δε γίνεται να φταίω πάλι μόνο εγώ ρε Μήτσο. Μπορεί να μη σου έλεγα πολλά αλλά αυτά που έκανα κι αυτά που σου έδειχνα... δεν ήθελε πολύ προσπάθεια για να καταλάβεις τι ένοιωθα, κι ας έκανα αυτό το ένα λάθος, γιατί δε το ξεπέρασες; Θέλω να σε δω, να προσπαθήσω άλλη μια φορά να σε φιλήσω, κι ας με σπρώξεις πάλι, θα ξαναπροσπαθήσω... Απλά μη μου λες πως δε με θες, γιατί πάλι έλεγες στους άλλους πως με νοιάζεσαι..."Αν νοιάζεσαι, αγαπάς" θυμάσαι;