17.9.2014 | 17:02
αυτος
Εγραψα πριν λιγους μηνες την παρακατω εξομολογηση: http://www.lifo.gr/confessions/view/140254 Για να λυσω καποιες αποριες, ημασταν φιλοι, μονο φιλοι και εγω δε ξερω αν νιωθω κατι αλλο, τον εχω αναγκη να ειναι στη ζωη μου, με γοητευει με εναν τροπο που δε μπορω να περιγραψω. Μια φιλη μου ειπε πως οι ανθρωποι που βαφτιζουμε "ιδιαιτεροι" ειναι οι ιδιοι που σε λιγο καιρο θα θεωρουμε "ανυποφοροι" και "ψευτικοι" επειδη θα χαθει η αρχικη γοητεια που μας ασκει το διαφορετικο και το πρωτογνωρο. Ακομα ομως να τον θεωρησω ανυποφορο. Ακομα να γυρισει. Γυρισα στην πολη, ξεκιναει παλι η σχολη, ολη η παρεα μαζευεται, το φθινοπωρο ειναι πανεμορφο και ενω υποτιθεται οτι ξεκινα η νεα σαιζον εγω νιωθω να εχω κολλησει στην παλια, να κυνηγαω το καλοκαιρι, ακομα και εκεινο το γελοιο "48 Αυγουστου" που λενε καποιοι, το θελω. Ο Σεπτεμβρης ηταν ο μηνας επιστροφης μου λενε αλλα ακομα να χτυπησει το τηλεφωνο μου. Που στο διαολο ειναι; Νιωθω ολομοναχη.
