17.9.2014 | 21:39
-
σκεφτομαι τον πρωην μου και κρατιεμαι να μη του μιλησω ενω το ξερω πως τον σκεφτομαι γιατι δεν υπαρχει κανενας αλλος...μα κανεις ομως.τοσο νεα και τιποτα στον οριζοντα,κανεις δε κανει τον κοπο.εχω φτασει στο σημειο να μην εχω καν ελπιδα , να βλεπω διαφορους στο δρομο και να σκεφτομαι να αλλος ενας βλακας.δεν εχω καν τη διαθεση να πω ψεμματα στον εαυτο μου πως καποιος θα ειναι αλλιως.ουτε καν αυτο.
