23.9.2014 | 03:11
Κρίμα....
Κρίμα που γνωριστήκαμε υπό αυτές τις συνθήκες...Εσύ μπάτσος εν ώρα υπηρεσίας κι εμένα να με κουβαλάν στο αστυνομικό τμήμα συνάδελφοι σου...Πάντα θα θυμάμαι πόσο καλά μου φέρθηκες σαν να ήμουν η μικρότερη σου αδελφή που έκανε λάθος,πάντα θα θυμάμαι εκείνον τον καφέ που πήγες και μου αγόρασες γιατί εσείς δεν είχατε καλό καφέ,πάντα θα θυμάμαι που όταν σχολίασα το κούρεμα σου ''μπάτσος με τέτοιο μαλλί'' εσύ γέλασες.Όταν ήρθαν οι δικοί μου και ο συνάδελφος σου τους εξηγούσε τα ανεξήγητα στο γραφείο εμείς είμασταν έξω στον διάδρομο οι δυο μας και μια στιγμή ακούμπησα το χέρι μου λίγο πιο κάτω από το στέρνο σου έγειρα προς εσένα και μετά απομακρύνθηκα...Εσύ αψεγάδιαστος μπάτσος κι εγώ...Τέλος καλό όλα καλά.Μόνο που...Μόνο που πλέον στις πορείες ενώ φωνάζω τα συνθήματα βλέπω έναν έναν τους μπάτσους και κάτω από τα κράνη τους ψάχνω εσένα ελπίζοντας να σε ξαναδώ για μια στιγμή κι εσύ πάλι πίσω στα καθήκοντα σου κι εγώ πάλι πίσω στη ζωή μου...