ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 30 χρονων, αντρας (λεμε τωρα), λογιστης μενω ακόμη με γονεις.ο πατερας μου κακοποιει τη μανα μου. λεκτικα.εχω μια κοπελιτσα εδω και 5 μηνες, που ξερει απο ψυχολογια και τα συναφη και αυτη μου ανοιξε τα ματια.δεν φευγω απο το σπιτι γτ ειμαι μαλακας, και γιατι νιωθω τυψεις οτι θα αφησω αυτο το χαος πισω μου.ο πατερας χρονια θεμα με αλκοολ, το κοψε και τωρα ξανα.η μανα μου εχει τρελαθει.εχω δυο μικροτερες αδελφες, και μενω και για αυτες. θελω να νιωθω οτι τις μεγαλωνω και ειμαι διπλα τους.συνεχεια τη μειωνει.δεν του αρεσει πως μαγειρευει η μανα μου, δεν του αρεσι πως καθαριζει, βαφει τα νυχια της, βριζει γτ βρωμαει το σπιτι. η μαμα μου δουλευει σε μαγαζι με ρουχα, ειναι ολη μερα εξω, εχει πεθανει στην κουραση γτ ραβει κιολας. ζητημα να βγαζει 800 ευρω και αν. τα μισα τα κρατανε.εγω ευτυχως εχω τα λεφτα μου και βοηθαω, της ειπα να αφησει τη δουλεια, αλλα λεει οταν θα εχουμε ανεξαρτοτποιηθε εμεις. δλδ ποτε. συναισθηατικος εκβιασμος ειναι αυτο μου ειπε η κοπελα μου.νασηκωθω να φυγω να μη με ξαναδουν ποτε;να μεινω;τον πατερα τον αγαπω και τον σεβομαι, δε φταει, εχει θεμα και θελει περισσια αγαπη. αλλα η μανα μου ειναι τοσο κουρασμενη που δεν μπορει να κανει ψυχολογικη υποστηριξη. το καταλαβαινω. θελει και εκεινη αγαπη.ειναι 2 παδια που το ενα περιμενει απο τον αλλον. γιαυτο ολο μαλωνουν.