ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι φίλοι μου νευριάζουν όταν με ρωτάνε αν σκοπεύω να σε παντρευτώ και εγώ απλά χαμογελάω και δε λέω λέξη. Μου λένε "δεν είσαι γυναίκα εσύ...είσαι άντρας και δεν το 'χεις καταλάβει..."Δεν είναι μωρέ ότι δε θέλω να κάνω όνειρα μαζί σου. Αλλά είναι πολλά από πίσω. Είναι όλα εκείνα τα χρόνια στα νοσοκομεία... Και μετά να γυρνάς στη δουλειά και να λες: "δεν ήταν τίποτα...όλα καλά!". Και τόσες οικονομικές δυσκολίες και στερήσεις και τόσος πόνος...Κάποια από αυτά τα ξέρεις, κάποια όχι. Δεν είναι ότι δε σε εμπιστεύομαι, απλά δε θέλω να στεναχωριέσαι και να φοβάσαι για μένα. Τώρα πια ΕΙΝΑΙ όλα καλά!Και με ρωτάνε αν σ'αγαπώ. Εγώ όμως πάντα πίστευα ότι την αγάπη δεν την κουβεντιάζεις ούτε την αναλύεις. Τη δείχνεις κάθε μέρα με μικρά μικρά μικρούτσικα πραγματάκια. Και αν πρέπει τελικά να πω πώς νιώθω για σένα δεν έχω μεγάλες κουβέντες και βαρύγδουπες λέξεις...Τις φοβάμαι και λίγο. Και αυτό που νιώθω είναι τόσο απλό:Ξέρεις...αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν σε ξυπνάνε και έχεις κοιμηθεί μια χαρά, οπότε δεν έχεις ούτε νεύρα, ούτε κούραση, αλλά και πάλι θέλεις λιιιιγο ακόμα. Αυτό νιώθω...θέλω πάντα λίγο ακόμα... Και έτσι θέλω να μείνει. Πάντα να θέλω λίγο ακόμα και να ελπίζω να το θες κι εσύ...