ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήθελα πολλές φορές να σε αναζητήσω.Σκεφτόμουν με πάθος να έρθω στην μεγάλη πόλη να βρω εργασία με αφορμή εσένα.ένας έρωτας μεγάλος και όμορφος.Ήταν, τώρα δε ξέρω τι είναι.Η λογική όμως μου λέειγια μια ακόμη φορά δε θα μετακομίσεις για έναν έρωτα, έναν άντρα.το ξέρω πως τον θες πολύπώς θα αντέξεις στην Αθήνα; Έχεις μάθει στην θάλασσα, στον ήλιο...θα σαι ευτυχισμένη εκεί;Επίσης, δε γνωρίζεις αυτός πως αισθάνεται...Αφού ξεκίνησε όχι σαν σχέση, πώς θα της βάλεις καλούπια;Αφού πιστεύεις μέσα σου πώς πάλι φρεε θα θέλει... θα απογοητευτείς...και όμως με την απειροελάχιστη πιθανότητα για το αντίθετο, θα θελες να το ζήσεις.Χάρηκα πολύ που σε άκουσα στο τηλέφωνο... :) Θα ήθελα να φωτίσω την ζωή σου.Φοβάμαι όμως.Φοβάμαι πως θα σκοτεινιάσει την δική μου... και ήδη δεν είναι και πολύ καλά...Μόλις πρόσφατα ανοίγω το πατζούρι... στο δωματιό μου να μπει λίγο φως... μεταφορικά μιλάω.Ξέρω ζορίζομαι να ζήσω... Ξέρω πως δεν είμαι πολύ καλά συναισθηματικα κτλ...Θλίψη, ανεργία, πόνος, απογοήτευσηΧρειάζεται να δείξω έμπρακτα στον εαυτό μου την αγάπη μου...Δε θέλω να καταπιαστώ από έναν υποθετικό έρωτα...Η φωνή σου όμως μου θύμησε την οικειότητα και την αγάπη-έλξη που λόγια δε μπορούν να περιγράψουν...αλλά φοβάμαι πως δε θα σαι διατεθειμένος να δημιουργήσουμε σχέση.Όταν είπα τέρμα, δε με κυνήγησες... δεν εξήγησες γιατί εξαφανίστηκες.Αποτελεί απωθημένο να ζήσω λίγες μέρες μαζί σου.Δεν άντεξα να το κρατάω μέσα μου.Πάντα απέφευγα την μεγάλη αυτή πόλη και πάντα με καλούσε ερωτικά...Ακόμα την αποφεύγω, δε βλέπω θέσεις εργασίας εκεί. Αρνούμαι. Αποφεύγω.Είμαι σε ένα απ'τα πιο φωτεινά μέρη και όμως δε το ευχαριστιέμαι..έχω όλα τα εφόδια και μου λείπει η χαρά...Έχω χάσει το προσωπικό μου φως... ένα τόσο χαρούμενος άνθρωπος θλίβεται... παθητικοποιείται.. νιώθω πως δεν έχω την δύναμη και βυθίζομαι...Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία... και όσο πάει κατανοώ περισσότερο τον εαυτό μου και την στάση μου. Θέλω αγάπη, έρωτα και εργασία...και φυσικά υγεία!