ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ησουν εκει, απο μικρη ηλικια ησουν εκει.Σε θυμαμαι να παραφυλαγες καθε μου κινηση.Στο σχολειο, στο σπιτι, σε κενες προσπαθειες να τραβαω την προσοχη.Με ακολουθουσες σταθερα εκτοτε.Σε θυμαμαι στο λυκειο, στην “αλλαγη” μου, μονο που... δεν σ' εβλεπα ημουν τυφλος τοτε.Δεν μπορουσα να σε νιωσω, να νιωσω την “αγαπη” σου.Ξεγελουσα τον ευατο μου με ανουσιες παρεες και φτηνα λογιακαι περνουσαν τα χρονια...και εσυ ακομα μαζι μου, σταθερηΣτα δυσκολα τεσσερα χρονια της σχοληςΣτα βραδια εκεινα, που ζαλισμενος απο το ποτο και τυφλωμενος απο τους καπνους “σκορπουσα” το σωμα μου... “σκορπουσα” εμενα!Στα σ'αγαπω που τα λεει η φωνη και η ψυχη μενει σιωπηλη σε μια γωνια και με κοιταζει...Με κοιταζει προσπαθοντας να με καταλαβει, να με νιωσει, δεν μπορει ομως.Την εχω κλειδωσει, δεν την εχω αφησει να εκφραστει, ωστε να μην με βγαλει απο τον στοχο μουΤον “ρηχο” στοχο που εχω εγκλωβηστει, τον εγωκεντρικο, τον μυζερο...Να παρω χωρις να δωσω, να αγαπηθω χωρις να αγαπησω...Ξαφνικα σε βλεπω... Με κοιτας μεσα απο τον καθρεφτη, σε βλεπω στα ματια μου, σε βλεπω πισω μου, να μου χαμογελας ενοχα και καταλαβαινω,επιτελους καταλαβαινω και ειναι νωρις, πολυ νωρις, μπορω να αλλαξω...Αχ ρε ΜΟΝΑΞΙΑ!!!