10.10.2014 | 01:26
Πάει καιρός
Όταν είμαι μόνος βράδυα σαν και αυτό, και νιώθω βάρος και απόγνωση σε θυμάμαι. Να μπαίνεις απ'την πόρτα του σχολείου μία μέρα που ο ήλιος αργεί να δύσει. Ο σβέρκος σου, τα μάγουλα σου. Η νιότη δεν είναι γλυκιά γιατί είναι φρέσκια. Είναι γλυκιά γιατί γνωρίζει πως όλα είναι ακόμα πιθανά. Και εγώ ο τρελός πίστεψα στα πιό αλλόκοτα όλων. Επιθύμησα όλα όσα δεν μου αντιστοιχούσαν. Και ακόμα και σήμερα αυτό κάνω. Σε θέλω. Κλείνω τα μάτια. 13 Χρόνια πριν. Στην παγωμένη Σαλονίκη. Στο σπίτι σου. Στην αγκαλιά σου. Στο αδύνατο και το απόλυτο.
