ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..και ζω ενα δραμα.. νομιζω... οχι με τα κλασσικα θεματα των πανελληνιων, αγχος κλπ αλλα με πιανει το παραπονο.. βλεπω τις φιλες και τις φιλες μου να εχουν την πιεση αλλα και τα χαιδολογηματα απο τους δικους τους... βοηθεια στο παιδι, σοκολατιτσες, «ολα καλα θα πανε» το ενα τ' αλλο.. ξερω οτι ειναι ηλιθιο αλλα νιωθω τοσο ασχημα με το γεγονος οτι οι δικοι μου βρισκονται στο αλλο ακρο και οχι μονο σοκολατιτσες δε παιρνω ( lol ) αλλα δε με υπολογιζουν καν στο πρωινο/μεσημεριανο και... τελος παντων δεν ειναι το θεμα το φαι, προς θεου απλα γνκ ειναι ακομα η αρχη και νιωθω τοσο... μονη... εχω κουραστει να ακουω οτι δε προκειται να καταφερω τιποτα, δεν αντεχω θα σκασω!! Και δεν ειναι οτι ειμαι καμια αδιαφορη, στ' αληθεια προσπαθω αλλα δε ξερω για ποσο ακομα!! Θελω απλα να τα παρατησω ολα!! Εχω προσπαθησει τοσες φορες να τους μιλησω αλλα παντα στο τελος νιωθω ηλιθια... οπως και τωρα νιωθω ηλιθια... τελος παντων :ρ