ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...πριν περίπου τρία χρόνια, με παράτησες, μου είπες ότι δεν έχω αλλάξει, αλλά δεν είμαι αυτό που ψάχνεις για τη ζωή σου, ότι ήμουν το μεγαλύτερο σου λάθος, ότι δε θα σου λείψω....από τη πρώτη στιγμή που παντρευτήκαμε ένοιωσα ότι το είχες μετανιώσει, σε έβλεπα ήσουν ένα βήμα μαζί και δέκα χωρίς εμένα, γιατί το "μαζί" δεν είχε καμιά σχέση με το πως σου το είχαν περιγράψει, ήταν διαφορετικό από τις φωτογραφίες των περιοδικών, ήταν διαφορετικό από τις ταινίες, εγώ βέβαια σε αγαπούσα και ήμουν ερωτευμένος μαζί σου, τα βράδια που κοιμόσουν εσύ, εγώ έπεφτα δίπλα σου και ήμουν ευτυχισμένος, τόσο που φοβόμουν μη χάσω ο,τι έχω...εσένα, το μόνο που ζητούσα από τον Θεό ήταν μια ευτυχισμένη ζωή μαζί σου...αν και εσύ το έκανες όλο και πιο δύσκολο ... έκανα όσα μπορούσα να είσαι ευτυχισμένη, πολλές φορές θύμωνα με εσένα και την κακομαθημενία σου, αλλά δε μπορούσα να πω όχι...έτσι μετά από τρία χρόνια γάμου μου είπες ότι θα φύγεις, σου είπα να κάτσουμε να δούμε τι γίνεται, δε το είπα για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο για να κατορθώσω να σου εξηγήσω ότι κάνω ότι μπορώ, ότι ξέρω ότι έχω κάνει λάθη αλλά στο κάτω κάτω και εσύ αλάνθαστη δεν ήσουν...αντίθετα ήσουν δύσκολος άνθρωπος...και σε αγαπούσα , σε λάτρευα...αλλά μετά κάποιος μου είπε ότι δεν ήσουν μαζί μου γιατί κάποιος άλλος ήταν πιο ενδιαφέρον για εσένα...κάτι που από τη πρωτη στιγμή σε είχα ρωτήσει και μου είχες αρνηθεί, μετά όταν το έμαθα σε ξαναρώτησα και μου αρνήθηκες πάλι και μου έλεγες ένα σωρό ψέματα, μετά το παραδέχτηκες σχεδόν ..... μάλιστα δεν ξέρω πως τον είχες γράψει στο κινητό σου και μια -δυο φορές έστειλες μήνυμα σε εμένα αποκαλώντας τον "αγάπη μου"... και όταν σου απάντησα μου είπες ότι τι έστελνες στον αδελφό σου ... πφ.......και έμεινα πολύ καιρό μόνος, και βγήκα με φίλους, και βγήκα με κοπέλες...πφ......και αρρώστησα.......δε μπορούσα να κλάψω...ποτέ δεν έκλαψα...σηκωνόμουν, πήγαινα δουλειά, πήγαινα προπόνηση...καθόμουν σπίτι ώρες μόνος...ώρες πολλές......και ήμουν δυστυχισμενος γιατί δεν σε είχα, ενώ ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και σ΄αγαπούσα και δεν σε είχα και ήξερα ότι εσύ οκ...δε σου καιγόταν καρφί...δε έκλαψα ούτε μια φορά, ούτε όταν αρρώστησα.....είπα ότι αν έφευγα, θα ερχόμουν μια -δυο φόρες στον ύπνο σου, να νοιώσεις χι το φόβο, αλλά να σου πω ότι σ αγάπησα πολύ και ότι ήσουν όλη μου η ζωη όσο ήμασταν μαζί...αλλά ποιος ήρθε από εκεί που θα πήγαινα...μάταιο....τώρα είμαι καλά, σε σκέφτομαι, δε θα ήθελα να ξανα-είμαστε μαζί γι' αυτό και αφού χωρίσαμε δε σε ξανα-απασχόλησα......αυτά...