ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθομαι σπίτι, Παρασκεύη βράδυ και νιώθω αβάσταχτα μόνη.Μια από τα ίδια δηλαδή...21 χρόνια μόνη.Με κοιτάζω στον καθρέυτη και δε βλέπω τίποτα άσχημο.Μιαν απλή, κλασσική κοπέλα που όμως ήταν και είναι μόνη. Με μια τεράστια βιβλιοθήκη να της κρατά συντροφιά...και το χιούμορ της που κάτι τέτοιες ώρες την εγκαταλείπει. Και αναρωτιέμαι, τί μου λείπει; σε τι υστερώ και είμαι μόνη;Αμέσως μετά αναθεωρώ καθώς έχω αυτό που λένε κατακτησεις..κι όμως, κανείς από αυτους δεν κατάφερε να με λυγίσει..να με γοητεύσει.Μόνο ένας, αλλά αυτος ήταν είναι και θα είναι απαγορευμένος.και εν τέλει τον ξεπέρασα.Είμαι έτοιμη να ερωτευτώ και δεν έρχεται κανείς.και το "αγάγμητη" το παλεύω αλλά αυτό το "ανέραστη" ρε παιδιά δεν αντέχεται.και μην ακούσω για υψηλά στάνταρς και τον mister perfect!έναν άνθρωπο να ταιριάζουμε ψάχνω..ούτε πλούσιο, ουτε μοντέλο.κάπου ξεχαστηκε μάλλον...