ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάποτε, μετά από ασήμαντο τσακωμό, επειδή εμένα μου έφταιγαν όλα εκείνη την περίοδο, τον είχα διώξει από το σπίτι μου ξεστομίζοντας την ατάκα: "μπορείς να φύγεις, ξέρεις που είναι η πόρτα".μισή ώρα μετά μετάνιωσα για την άδικη συμπεριφορά μου και τον πήρα τηλέφωνο για να ζητήσω συγγνώμη. η απάντηση που έλαβα ήταν: "περιμένω στην εξώπορτα, αν θες άνοιξε μου να το συζητήσουμε"..αυτόν τον άνθρωπο τον χώρισα λίγο αργότερα μετά από πολλά χρόνια σχέσης. δεν μπόρεσα με τα χρόνια να τον αγαπήσω όσο θα ήθελε κι όσο του άξιζε τελικά.δεν το λέω ούτε για να με βρίσετε, ούτε για τίποτα.δεν το μετάνιωσα.απλά είναι στιγμές που τον νοσταλγώ. δεύτερες ευκαιρίες δυσκολεύομαι πολύ να δώσω και δεν το κάνω γενικά, όταν πάρω την απόφαση, την υποστηρίζω μέχρι το τέλος (κι όχι μόνο στα ερωτικά).ίσως.. να πρέπει να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στα καλά άτομα που μπαίνουν στη ζωή μας για κάποιο λόγο.πρέπει τελικά;