ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να με ξυπνούσε το πρωί το ξυπνητήρι. Είναι νωρίς και ακόμη και δεν έχει ξημερώσει ακόμη. Το δωμάτιο είναι κρύο και δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μας. Σου χαιδεύω τα μαλλιά, παίρνω μια βαθιά ανάσα και βγαίνω από τα σκεπάσματα. Πρέπει να βιαστώ να βγάλω το σκύλο και να φύγω στη δουλεία. Στη βόλτα σκέφτομαι εσένα, εμένα, το ότι επιτέλους έχει έρθει η γαλήνη στην ψυχή μου. Όλα τα άλλα γύρω μας μου φαίνονται σαν βουητό. Και εμείς μέσα στη φούσκα μας ζούμε τη ζωή μας, προχωράμε. Έχουμε το αύριο να σκεφτόμαστε κάθε μέρα. Που θα πάμε το ΣΚ, τι ώρα είναι τελικά το πάρτυ του Γιώργου, τον βλάκα τον προϋστάμενο στη δουλειά και πόσα άλλα.Δεν θέλω να ξυπνήσω αύριο με το άγχος αν πήρα απάντηση στα βιογραφικά που έστειλα και με τη σκέψη οτι η βόλτα του σκύλου είναι η μόνη στιγμή ηρεμίας και διασκέδασης μέσα στη μέρα. Βαρέθηκα, θέλω να πάω μπροστά. Να κάνω πράγματα, να κάνω λάθη, να ερωτευτώ ξανά, να γελάσω και να το εννοώ. Να πέφτω για ύπνο και να ανυπομονώ. Βαρέθηκα να ξυπνάω κάθε μέρα την ίδια μέρα.