ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον λίγο άσχημο αλλά κατά τα άλλα υγιές.Πήρα αγάπη, στοργή και προσοχή από τους γονείς μου αλλά και αρκετές άσχημες στιγμές.Η μητέρα μου μία κοινωνική γυναίκα με τάσεις εγωκεντρισμού που πιστεύω οτί προκύπτουν από τα παιδικά της βιώματα οπού σαφώς ήταν επώδυνα (σε ηλικία 13 χρονών την έκλεψε κάποιος ο οποίος είχε πάρε δώσε με ουσίες και ύστερα από αυτό προς αποφυγή του σάλου για την τότε μικρή κοινωνία, ο παππούς μου την πάντρεψε μαζί του για να μην σχολιάζει ο κόσμος στο χωρίο. Λίγο αργότερα αυτός εξαφανίστηκε και η μητέρα μου σαν παιδί πήρε την βαλίτσα και γύρισε στο πατρικό της).Είναι μια γυναίκα που δείχνει αγάπη στα παιδιά της και προσπαθεί στο έπακρο να τα μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Η σχέση μου με την μάνα μου είναι πολύ καλή άσχετα που διακρίνω κάποιες δυσκολίες συνεννόησης σαν να μην θέλει να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να υπερβάλλει για διάφορα γεγονότα μερικές φορές.Κάπως έτσι. Ο πατέρας μου ένα παιδί που μεγάλωσε στο περιθώριο από έναν ιδιαίτερα αυταρχικό, τσιγγούνη πατέρα που συνέχεια τον έδιωχνε από το σπίτι,τον έδερνε και γενικά δεν τον θεωρούσε παιδί του παρά μόνο τυπικά.( στα 15 του χρόνια ο πατέρας μου κοιμόταν στο υπόγειο του σπιτιού σε χαρτόκουτες για κρεβάτι δίπλα στα ποντίκια,διότι άνοιξε το ψυγείο και έτρωγε κρυφά.(τραγική εφηβεία).Μετά γνώρισε την μητέρα μου ύστερα από πολλές δυσκολίες κτλπ αποκτήσαν δυο παιδιά.Εμένα και μία μικρότερη κατά 7 χρόνια. Περάσαμε δύσκολες καταστάσεις αλλά από κάποια στιγμή και μετά η οικογενειακή γαλήνη κλονίστηκε σημαντικά.Ένα μεγάλο ρήγμα μεταξύ τους οπού η μάνα μου οδύρονταν ότι ο μπαμπάς μου την κερατώνει, έμπλεξε άθελα της και εμάς (εμένα και την μικρή) στο τριπάκι αυτό και μόλις το έμαθε ο μπαμπάς μου έγινε χαμός.Πάντα νευρικός ο πατέρας μου και εγωιστής πεισματάρης δυσκολευόταν στην επικοινωνία με τους γύρω του παρ'ολα αυτά εγώ έχω να θυμάμαι πολύ καλές στιγμές και άπειρες συζητήσεις όπου με βοήθησε να αντιληφθώ τον κόσμο και έχοντας την πατρική φιγούρα έντονη μέσα μου τον αγαπάω παρ'όλο το ξύλο και το βρίσιμο που έχω φάει γενικά στην ζωή μου....Σήμερα, με έντονο το βιοποριστικό κομμάτι στην οικογένεια μου μίας και έχει μείνει άνεργος ο πατέρας μου και με λιγοστά χρήματα που αποφέρει η μητέρα μου από μία ημιαπασχόληση και δουλειές του ποδαριού και ύστερα από πολλές καταστάσεις να πιάνομαι εγώ στα χέρια με τον πατέρα μου επειδή όντας νευρικός φοβάμαι μην ξανασηκώσει χέρι πουθενά η μάνα μου να κρατάει εμένα και η μικρή να προσπαθεί να απωθήσει τον πατέρα μου καταλήξαμε όλοι να ζούμε σε ένα σπίτι χωρισμένοι σε οικόπεδα..Ο πατέρας μου όλη μέρα κλείσμένος στην κρεβατοκάμαρα να ασχολείται με το editing σε video παλιών ευτυχισμένων εποχών χωρίς να προσπαθεί να βρει δουλειά και στην αντιπέρα όχθη εγώ η μικρή και η μάνα μου να προσπαθούμε να ζούμε φυσιολογικά κρατώντας τους δικούς μας ρυθμούς έχοντας πάντα μέσα μας το σαράκι ότι ποτέ δεν θα ξαναγίνουμε έτσι όπως είμαστε κάποτε παλιά. Με τον πατέρα μου δεν μιλάει κανείς.Ούτε και διακρίνω κάποια κίνηση από πλευράς του.Μου φαίνεται αδιανόητο ο άνθρωπος που είχα πάντα τόσο ψηλά να μην μου δίνει σημασία.Όχι μόνο εμένα αλλά και όλες μας.Βλέπω την μάνα μου να προσπαθεί και να νοιάζεται όσο μπορεί έχοντας και αυτή τα δικά της λάθη και την δική της συνειδητή επιλογή να το "παίζει" θύμα σε μερικά πράγματα αλλά νιώθω δυστυχισμένη που φεύγει ο χρόνος και χάνω στιγμές με τους ανθρώπους μου.Είναι φανερό οτι ο πατέρας μου έχει κατάθλιψη και η μάνα μου κάποια συμπλέγματα δεν ξέρω τι να κάνω για να ξαναενώσω την οικογένεια μου αφού η πιθανότητα ο πατέρας μου να πάει σε ψυχολόγο η ψυχίατρο και πόσο μάλλον να πάρει χάπια είναι απίθανη.Σας παρακαλώ βοηθήστε με!!! Υ.Γ.Προσπάθησα να σας δώσω ένα προφίλ των δύο ανθρώπων ως χαρακτήρες διαμορφωμένοι από τα βιώματα τους.Το πρόβλημα μου δεν είναι ο πατέρας μου να βρει δουλειά το πρόβλημα μου είναι να μπορέσω να μας ξαναενώσω..