ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τριαντάρης πια. Απο εμφάνιση κάτω του μετρίου. Απο σεξουαλικά προβλήματα, δεν παραπονιέμαι, έχω μπόλικα. Ψυχολογία χάλια. Θα πρέπει να αποδεχτώ πως δεν πρόκειται να συνάψω ποτέ μου ερωτική σχέση, λόγω των παραπάνω μειονεκτημάτων/κουσουριών μου. Αλλά πώς να αποδεχτώ κάτι τέτοιο; Πώς να αποδεχτώ ότι ήμουν, είμαι, και θα είμαι για πάντα δυστυχισμένος;Και όλοι οι γύρω μου να μου λένε "μια, χαρά είσαι. τι σου λείπει;" Ε, τι να τους απαντήσω εγώ; Οτι το 'σύστημα' είναι ανεπαρκές και είμαι μισός άνδρας; Λέγονται τέτοια πράγματα;Αν ήμουν πλούσιος, θα μπορούσα έστω να να έχω ένα προσόν να για να θέλξω κάποιες γυναίκες. Αλλά δεν είμαι. Και θα μου πεις να προσπαθήσω να γίνω πλούσιος. Να δουλέψω σκληρά και να βγάλω λεφτά. Κι εγώ θα σου απαντήσω 1ον) άμα ήταν τόσο απλό, θα έβγαζαν όλοι πολλά λεφτά και 2ον) μη έχοντας ζήσει ποτέ μου έρωτες και σχέσεις, όπως οι συνομήλικοί μου, και όντας δυστυχής, με τι ψυχολογία και κουράγιο να δουλέψω; Απλώς με την προοπτική να κυνηγήσω κάπου, κάπως, κάποτε, μια μικρή πιθανότητα να αποκτήσω ένα θετικό χαρακτηριστικο (λεφτά) που ίσως και να ενδιαφέρει κάποιες;