ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εδω και πολυ καιρο ειμαι χαλια. Καθε μερα κλαιω,ζοριζομαι και αγανακτω για το διαβασμα που εχω να κανω και την πιεση που δεχομαι για τις πανελληνιες. στην αρχη ειχα ορεξη, διαβαζα μπορω να πω αλλα πιεζα πολυ τον εαυτο μου με αποτελεσμα να υποφερω απο πονους στο στομαχι και να πρηζεται. Ετσι αποφασισα να μη ζοριζω τοσο πολυ τον εαυτο μου και να χαλαρωσω, με αποτελεσμα να μη διαβαζω τοσο οσο στην αρχη αλλα παρατηρησα οτι οι πονοι στο στομαχι μου υποχωρησαν. Τον τελευταιο μηνα ομως ειμαι χαλια, εχω τα ψυχολογικα μου, δεχομαι πιεση απο το φροντηστηριο απο το σχολειο, απο τον περιγυρω μου. Οι πανελληνιες ειναι ενα πολυ σημαντικο σταδιο, ναι συμφωνω, αλλα τι θα γινει με τους εαυτους μας; Ειναι δυναντον να βαζουμε τις εξετασεις πιο πανω απο την ψυχικη και σωματικη μας υγεια? Δεν ξερω ισως μονο εγω να το περναω ετσι αυτο το σταδιο , αλλα απο τη δικη μου πλευρα ολα μου φαινονται ασχημα και χαλια και δεν θελω να ειναι αυτη η ζωη μου για τους επομενους μηνες. Δε βλεπω την ωρα να τελειωσει ολο αυτο το μαρτυριο και να φυγω. Δεν αντεχω καθε βραδυ να μην μπορω να κοιμηθω και καθε μερα να υποφερω απο πονοκεφαλους....