7.11.2014 | 13:15
Πριν μερικά χρόνια
Είχα περάσει απο ένα κατάστημα καλλυντικών. Βρήκα το αρωμά της. Το ψέκασα σε ένα απο αυτά τα χαρτονάκια και το πήρα μαζί μου. Ακόμα και όταν άρχισε να ξεθωριάζει το άρωμα απο το χαρτονάκι εγω το μύριζα και μέσα μου γινόταν της πουτάνας. Δεν έχω λόγια να το εξηγήσω πιο ανθρώπινα. Χθες έκανα το ίδιο. Φρέσκο πλέον το χαρτονάκι, και γω έτοιμος. Να καταλάβω αν οτι υπήρχε το κλείδωσα σε ένα σκοτεινό κελάρι του μυαλού ή αν όντως δεν κοροιδεύω τον εαυτό μου και την έχω ξεπεράσει. Επικίνδυνο εγχείρημα αλλα αναγκαίο. Καλώς ή κακώς είμαι άνθρωπος που θέλει αλήθειες κι ας πονάνε. Το άρωμα τόσο έντονο! Φρεσκοψεκασμένο. Τα συναισθήματα κόπιαζαν να ακολουθήσουν. Άρχισαν να ξεθωριάζουν πιο γρήγορα απο το άρωμα. "Είμαι σε καλό δρόμο" σκέφτηκα. Έγινες και συ μια "βαλίτσα"? Δεν είμαι σίγουρος.. δικιά σου ξενέρωτη ορολογία. Εύχομαι να είσαι καλά και ευτυχισμένη.