ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικα τα εχω παρει με τον εαυτο μου,οχι με εσενα πια.. Με εμενα που δεν μπορω να παω παρακατω,με εμενα που ενω κανω 10 βηματα μπροστα ξαφνικα βρισκομαι 20 πισω.. Χωρισαμε γιατι "λεει" εχουμε διαφορετικη νοοτροπια. Συγνωμη που εισαι μεγαλυτερος μου περιπου 9 χρονια και συγνωμη που ειμαι ακομα 26. Ναι,δεν εχω καταφερει πολλα-μπορουσα ομως. Μπορουσες να εισαι και εσυ διπλα μου να με οδηγεις,οχι απεναντι μου. ολοι εσεις και εγω να προσπαθω να επιβιωσω. Και κανω το λαθος μετα απο 4 μηνες χωρισμου να σε αναζητησω ξανα και εμφανιζομαι σπιτι σου. Και ναι,ηθελε μεγαλα α@@@@ια (που μερικες κοπελες εχουμε) και ξεκιναει παλι η επικοινωνια. Και ερχεσαι σπιτι μου,κοιμασαι εδω,τρως εδω. Και εχεις παρ'ολα αυτα το θρασσος να μου λες οτι "ψαχνεσαι" μεχρι να βρεις την καταλληλη και ενω σε παροτρυνω να το κανεις,με κατηγορεις οτι το παιζω και υπερανω. Και καταληγουμε παλι στο κρεβατι και επιμενεις να μου λες οτι δεν πρεπει να εχω ελπιδες γιατι δεν θα ξανα ειμαστε μαζι. Γιατι μαλλον "δε σου κανω"... Και εγω αταραχη προσπαθω να σε κανω να γελασεις και το καταφερνω,οπως παντα αλλωστε. Και προσπαθω να μη σου δειξω ποσο σε θελω στη ζωη μου ξανα... Και προσπαθω να σε κανω να θυμηθεις την αρχη και οχι το τελος.. Τοτε που γελουσαμε καθημερινα,κοιμομασταν μαζι.. Τρωγαμε,βγαιναμε,διασκεδαζαμε,καναμε ερωτα.. Και περασαμε καλα,το ξερεις και το ξερω.. Γιατι αυτο ειναι το προβλημα με τους ανθρωπους,ποτε δε θυμουνται την αρχη. Και ενω ξερουν ποσο αδικοι ειναι και ηταν απεναντι σου ενω τους τα χαρισες ολα απλοχερα εκεινοι εχουν μια αθλια δικαιολογια για να σε ακυρωσουν. Ξανα και ξανα και ξανα. Και ολοι εμεις που εχουμε πραγματικα ερωτευτει ενω ξερουμε οτι ειναι λαθος,εθελοτυφλουμε. Και εχω και τους παντες γυρω μου να μου λενε ποσο ηλιθια ειμαι που σου επιτρεπω να ασκεις ακομα επιρροη πανω μου. Και αφου δε με θες πισω,τι κανεις εδω? Μονο για μια βραδια? Για 2 εστω? Για ενα καλημερα η ενα καληνυχτα? Γιατι πιστευω ακομα οτι κατι νιωθεις? Ναι λοιπον,εχω νευρα με εμενα. Εγω μου φταιω. Δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα. Το παιχνιδι το εχω χασει προ πολλου και ηταν μια καθαρη ηττα. Και οσο και αν ελπιζω σε ενα θαυμα,τοσο απελπιζομαι απο την πραγματικοτητα. Αυτο ομως που δεν εμαθες ποτε,και ας ημασταν ενα χρονο μαζι,ειναι οτι: ο,τι δεν μπορω να εχω δικο μου ολοκληρωτικα,το χαριζω. Και ας ειναι αυτη η καταστροφη μου ή η δικη σου.