ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

12:00 και μόλις γύρισα από το πανεπιστήμιο,7 βαθμοί έξω και είπα να ανοίξω λίγο την θέρμανση γιατί το κρύο της Αγγλίας δεν παλεύεται αλλιώς.Βγάζω το σκούφο μου,τα γάντια και το κασκόλ και ανοίγω την ντουλάπα για να τα βάλω στο συρτάρι.Πριν προλάβω να κλείσω την ντουλάπα πέφτει ο φάκελος από το πάνω ράφι και όλα τα γράμματα της ξεχύνονται από μέσα του και βρίσκονται παντού στο πάτωμα.Χαμογελάω ''η γλυκιά μου'',σκέφτομαι ''άραγε πόση ώρα να πέρασε πάνω από αυτά τα λευκά χαρτιά μέχρι να καταφέρει να μου γράψει;΄΄ Ρίχνω μια ακόμη ματιά στους φακέλους,έξω από κάθε φάκελο υπάρχει και ένας τίτλος,''open when ...you are sad,you miss me,you need to know how happy you make me,you are stressed,we have our anniversary,you are bored'' κτλ.Το γλυκό μου το κορίτσι, με σκέφτηκε,ήξερε ότι θα ήθελα να την είχα εδώ μαζί μου,αλλά επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει μου έγραψε όλους αυτούς τους φακέλους για να μην νιώθω μόνη μου.Αχ αγάπη μου εγώ εδώ και εσύ εκεί.Well,you may say I'm a dreamer, αλλά εγώ και αυτή δεν θα χωρίσουμε από την απόσταση,ειλικρινά δεν ξέρω τι θα μπορούσε να με κρατήσει μακρυά της.Τώρα ξέρω,πέρασε καιρός και ξέρω πως δεν είναι ενθουσιασμός,είναι έρωτας!Θα τα διαβάσω άλλη μια φορά,θα βάλω να παίζουν τα τραγούδια μας,θα καθίσω στο κρεβάτι και θα τα διαβάσω ξανά γλυκιά μου,έτσι μπορεί να νιώσω πως είσαι κοντά μου και είμαστε χιλιόμετρα μακρυά.