ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλλη μια στιγμη που συνειδητοποιω την απολυτη μοναξια στην οποια βρισκεται ο καθε ανθρωπος.Και δεν το εννοω αποκλειστικα απο την καταθλιπτικη πλευρα της,το εννοω γενικα στη ζωη του.Σε ο,τι κανει,με οποιους κι αν ειναι και οπου κι αν βρισκεται.Και παντα ψαχνει την αποδοχη,πεθαινει για την αποδοχη,κανει πολλες φορες πραγματα αποκλειστικα και μονο για την αποδοχη των αλλων που δεν εκτιμουν παντα τη μοναδικοτητα του.Κι οσες φορες την εκτιμησουν ειτε ειναι αργα ειτε εχει γινει κι εκεινος ενα με το συνολο,τους πολλους.Αλλα ποσο μα ποσο πολυ αξιζουν αυτες οι λιγες εστω στιγμες που η διαφορετικοτητα σου αφηνει εκπληκτους τους αλλους και σε κοιτανε με τοσο θαυμασμο και σε αποδεχονται πραγματικα γι'αυτο που εισαι χωρις συμβιβασμους.Γι'αυτες τις στιγμες ζω,να βλεπω την εκπληξη στα ματια τους και να νιωθω ξεχωριστη σε ο,τι κανω.