ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχές Σεπτεμβρίου πήγα για πρώτη φορά σε μια καφετέρια-μπαρ με μια φίλη μου και είδα έναν σερβιτόρο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στην αρχή υπήρξε οπτική επαφή, μετά συνέχεια ερχόταν προς το τραπέζι μου -που ήταν λίγο απομονωμένο- και όταν του έκανα νόημα να έρθει για να παραγγείλω ένα ποτό, αν και δεν ήταν αυτός ο σερβιτόρος μας, ήρθε και έσκυψε πολύ κοντά μου και μου χαμογέλασε.Αυτό έγινε και τη δεύτερη φορά (τέλη Σεπτεμβρίου που ξαναπήγα, γιατί δεν πολυβγαίνουν οι φίλοι μου σε αυτή την περιοχή) και μάλιστα εκείνη τη φορά καθόταν σε έναν πάγκο απέναντι ακριβώς από εμένα και με κοίταζε... Την τρίτη φορά πήγα με άλλη παρέα και έλεγκξα αν κοιτάει εμένα ή τις φίλες μου αλλά και πάλι εμένα κοίταζε (πάλι καλά!!). Εκείνη τη μέρα, σε μια στιγμή πήγε στην τουαλέτα και η φίλη μου με έσπρωξε να πάω κι εγώ για να τον συναντήσω και να του μιλήσω όταν θα βγαίνουμε. Καθόμουν εγώ και κοίταζα στον καθρέφτη για να πάρω θάρρος και μου φάνηκε σαν να περιμένω αιώνες. Οπότε βγήκα και στα δύο βήματα άκουσα τη δεύτερη πόρτα να κλείνει πίσω μου... Ήταν ακριβώς από πίσω μου και εγώ τα έχασα και απλά γύρισα στη θέση μου με χάρη. Αυτό έγινε τον Οκτώβριο.Τώρα αρχές Νοεμβρίου πήγα με δύο παιδιά ήπιαμε τα ποτά μας πήγα στην μπάρα γιατί εκείνος ήταν μπάρμαν, του μίλησα λίγο γιατί δεν ήξερα τι να πω. Εκείνος μου έπιασε τη συζήτηση αλλά έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά. Στις 4.30 που ήμουν έτοιμη να φύγω με τους φίλους μου ήρθε πάλι σε εκείνον τον πάγκο κοντά στο τραπέζι μου με κοίταζε και έλεγε στους φίλους του ότι σχολάει. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω οπότε έφυγα. Μία από αυτές τις μέρες θα ξαναπάω και ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να κάνω μια κίνηση ή να τον κάνω να κάνει αυτός!! Τι να κάνω????