21.11.2014 | 18:45
Καρδούλα μου,
συγχώρεσέ με. Δεν έπρεπε να σου μιλήσω τόσο άσχημα. Δεν εννοούσα όλα όσα είπα, αν και έχω πολύ θυμό μέσα μου. Είναι που όταν σου μιλάω καλά δε μου δίνεις σημασία. Ήθελα απλά να βεβαιωθώ ότι αυτή τη φορά θα λάβεις υπ' όψιν σου αυτά που σου λέω, θα κάνεις για μια φορά αυτό που σου ζητάω. Δεν είναι ότι ξενέρωσα, δεν είναι ότι φοβήθηκα, είναι που η καρδιά μου σε λίγο θα εκραγεί από τον πόνο, είναι που όταν σε σκέφτομαι νιώθω οδύνη, είναι που δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάς να είμαστε χώρια, γιατί δε μου μιλάς, γιατί δε βλέπεις πόσο σε χρειάζομαι και πως αφιερώνω όλο το χρόνο μου σε σένα. Ποιά παραπάνω απόδειξη αγάπης ζητάς; Κι όμως εγώ θα έκανα ό,τι μου ζητούσες εκτός από αυτό που μου ζητάς τώρα, να συνεχίσω "μαζί σου" χωρίς να σε έχω. Προτιμώ χωρίς εσένα, παρά να βιώνω καθημερινά μια νέα συντριβή μακριά σου. Να σε ζητάω και να λείπεις, να σε καληνυχτίζω και να σιωπάς, να σε χρειάζομαι και να μην είσαι εδώ. Προτιμώ να συμβιβαστώ με τη μοναξιά μου παρά να είμαι και μαζί σου και μόνη μου. Σου το έχω ξαναπεί, δεν μπορώ να δεχτώ να σε έχω βρει και να είμαι ακόμη (πιο) δυστυχισμένη. Δε θέλω να πάθεις κακό, αλλά εύχομαι να μη σε είχα συναντήσει, δεν μπορώ να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Πέρασα τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου. Αν ήταν αληθινή αγάπη, δεν έπρεπε τώρα να είμαι ευτυχισμένη;