26.11.2014 | 23:28
...
εκεί που πιστεύω ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα, όλοι και όλα με απογοητεύουν... μεγάλες προσδοκίες? ίσως.... βαρέθηκα όμως να γνωρίζω άτομα που κοιτάνε μόνο τη πάρτη τους... εκεί που λέω παρέες φτιάχνονται και μοναξιά τέλος, βλέπω ότι όλοι τελικά ψάχνουν να γεμίσουν/σκοτώσουν τον ελεύθερο χρόνο τους... πότε θα νιώσω ότι είμαι επιλογή και όχι καβάντζα? απογοήτευση...... και πάνω στην μεγάλη μου απογοήτευση πάντα πρώτο εσένα σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο... εσένα που με απογοήτευσες πιο πολύ απ'όλους... το υλικό μου είναι μάλλον τέτοιο που πάντα μα πάντα θα είμαι μόνη μαθαίνοντας από το όλο και συχνότερα επαναλαμβανόμενο μοτίβο ότι μεγάλες προσδοκίες πρέπει να έχω μόνο από μένα.... (τραγικό...)... έναν άνθρωπο να ακουμπήσω να αφεθώ δεν θα έω ποτέ...