28.11.2014 | 16:33
Τσαλακωμένη.
Εντάξει, έκανα λάθη με σένα πολλά. Αλλά στο παιχνίδι δεν είναι όλα;Έκανες κι εσύ, βεβαίως, αλλά για κάποιο λόγο, που δεν κάθισα ποτέ να αναλύσω -και κακώς! - στο τέλος σου ζητούσα συγγνώμη. Ήταν τα ψυχολογικά μου, ήταν τα ψυχολογικά σου; "Η τελευταία μου μπουκιά, η δύναμή σου" κ.ο.κ; Ποιος ξέρει;Ε, λοιπόν, κανείς. Κανείς δεν ξέρει και δεν νομίζω ότι νοιάζεται και κανείς. Γι'αυτό, επειδή παραείμαστε πολυάσχολοι και οι δυο μας, για να αναμοχλεύουμε έναν έρωτα, όσο μεγάλος κι αν υπήρξε, εμένα τώρα δε με πειράζουν οι μαλακίες που κάνεις. Κι αν με πειράζουν, είναι μόνον της στιγμής.Α! Btw, θεωρώ ότι είναι άλμα για μένα μετά από 2χρόνια που κλείνουμε χώρια να μπορώ να χρησιμοποιώ μια τέτοια λέξη για να περιγράψω κάτι που κάνεις εσύ, αυθεντία μου. Σου είναι περίεργο; Εμένα να δεις...Αλλά μάλλον μεγάλωσα ..κάπως (!)Κι η μαλακία είναι μαλακία, ανεξαρτήτως αυτουργού.Να μου είσαι καλά και να χαμογελάς.κακίες δεν κρατώ και να μη κρατάς και συ. Τουλάχιστον όχι με μένα.
