ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγω θα το πω και ναι, φατε με. Αλλωστε, γεγονος...κατι θα μου μεινει απο εσας. Η αληθεια λοιπον ειναι πως εμφανισιακα ειμαι αρκετα αρκετα δυνατο προσωπο. Πραγματικα, εχω κι εγω τις ανασφαλειες μου. Κι πολλες περισσοτερες απο εναν ανθρωπο ασχημοτερο, να το πω ετσι. Αυτο το ξερουμε ολοι. Υπαρχουν ανθρωποι που δεν λενε και πολλα, παρ'ολαυτα ομως πονταρουν και κερδιζουν. Και υπαρχουν κι αυτοι που λεμε κατι παραπανω, κι λογω ανασφαλειας τρωμε σκατα. Αυτο παντα συνεβαινε. Τελος παντων, το θεμα ειναι αλλο.Παρατηρω στον εαυτο μου πως οι γνωστοι μου, οι φιλοι μου, οι συγγενεις μου κλπ...με ξερουν πολυ καλα ως χαρακτηρα και ως παιδι. Και συνηθως οταν παω να κανω την επομενη κινηση, γνωριζουν ποια θα ειναι αυτη. Μολις τους ρωτω..μα πως; Η απαντηση τους ειναι, ελα ρρ δημητρη τοσα χρονια τοσο καιρο..δε σε ξερουμε; Ή ο αδελφος μου, ελα ρε τον αδελφο μου δε ξερω. Αυτο σημαινει πως ή, α)ειμαι πολυ ανοιχτο βιβλιο δινοντας στο καθενα την ευκαιρια να με μαθει ΚΑΛΑ ή, β)πραγματικα με γνωριζουν καλα. Το α το ανεφερα επειδη ξερω ατομα που με διαβαζουν ηδη, πριν προβω σε μια πραξη επομενη...και τι; Με γνωριζουν μονο καποιο καιρο. Δλδ απο 1 εβδομαδα εως 1 μηνα μαξ. Υπαρχει ομως και το αλλο ενδεχομενο. Το γ που ειναι το εξης: και εγω αν ασχοληθω μπορω να μαθω καποιον. Απλως οκ δεν το κανω, γτ συνηθως αφερουμαι και θεωρω πως μονο το απεξω μετραει. Οποτε αφου το εχω, ας μην ασχοληθω με κατι αλλο. Πολλες φορες φτανω και στο σημειο να κανω τον αλλον να θεωρει πως αδιαφορω. Ενω βλεπω τελικα πως αυτη ειναι η παστα μου. Δεν καθομαι δλδ να δωσω τη τοση βαση σε ατομα που πραγματικα αξιζουν τη προσοχη μου. Η αληθεια ειναι πως τη φιλια μου(οχι την 100%, τη χρόνια)..την χαλω πολυ γρηγορα. Δε με νοιαζει. Κι αυτο που λενε πως καθως ανεβαινεις κρατα τους φιλους που θα βρεις διοτιν στο κατεβασμα σου θα τους χρειαστεις, εγω δεν το τηρω. Και παρακαλω, προσεχτε λιγο το λογο: νομιζω απλως, πως υπαρχει εξελιξη μεσα στα χρονια. Καποτε πηγαινα γυμνασιο και ειχα αυτους τους φιλους. Στη συνεχεια, ξεκινησα στη πρωτη λυκειου. Με φιλους που πλεον δεν γταν ιδιοι λογω διαχωρισμου. Και εκει βρηκα αλλους. Τους οποιους μεσα απο τη ψυχη μου τους ευγνομωνω για οτι μου μαθανε. Ρε παιδια οκ. Μπορω να εχω μια ζωηηηη την ιδια παρεα; Θα δω το παλιο φιλο στο δρομο, θα πω ενα γεια θα σταθω να συζητησω. Ομως, ο καιρος περασε. Αλλαξαμε ολοι. Ωριμασαμε. Μεγαλωσαμε. Καποιες θεωριες για τις οποιες ημασταν σιγουροι, πλεον τις αναθεωρησαμε. Δε το κανω με κακια, αλλα ναι τη φιλια μου τη σπαω. Βλεπω πως ολα ειναι μια εξελιξη. Αλλαζουν οι καιροι..Δηλαδη αν εγω ειχα τους ιδιους φιλους απο το γυμνασιο τωρα θα ηξερα αυτα που ξερω ; Οχι. Γιατι δεν θα ειχα γνωρισει τους επομενους. Βλεπω δηλαδη ατομα που μου θυμιζουν την παρεα της φεγγαριπετρας. Ο ενας κραταει πισω τον αλλον. Ατομα τωρα που ειναι 25 χρ, κανουν παρεα απο τα 17(και μπραβο τους), ομως δεν εχουν αλλαξει τπτ. Ακομα πινουν (ν)αργιλε και κανουν ice bucket. Ακομη παιζουν τυφλομυγες(αληθεια λεω)και γελανε σα βλακες. Ε οκ, αυτα γταν σε αλλα χρονια. Σε αλλη ηλικια. Δεν πρεπει να προχωρησουμε; Σας ρωτω..Ε δε μπορει αυτοι οι συγγενεις κλπ να με καταλαβαινουν απο χιλιομετρα. Και εγω..Τιποτα. Αρα ή α) ειμαι πλαστικος για πλαστικος και την ειδα να πουμε πολυ ή β) δεν μπορω να καταλαβω συμπεριφορες και να εχω πορισμα. *δε με νοιαζουν οι παλιοι φιλοι. Με νοιαζει η οικογενεια μου και καποια προσωπα εξω απο αυτην που ομως εξισου τα λατρευω και θα ειμαι παντα εκει. Γιατι ξμως να μη μπορω να διαβασω μια συμπεριφορα τους; Νιωθω δλδ τι παρουσια του αδελφου μου μεσα σε ενα κλαμπ. Αυτος αραγε τι νιωθει; Που φλερταρω ολο το βραδυ και γυριζω; Ξερει πως αν με χρειαστει πχ εκανε εναν εμμετο..θα ειμαι εκει; Θα τον δω; Θα ενδιαφερθω; Που τοσο τον αγαπω..Αλλα δε μπορω να τον κανω να το καταλαβει επειδη τις πιο πολλες φορες δεν τον καταλαβαινω ΠΡΙΝ να μου πει.