ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγγνώμη ίσως μακρηγορησω. Τις προάλλες ζήτησα το σμαρτφον από τον μπαμπά μου για να στείλω ένα μήνυμα. μισοκοιμισμένος αυτός στον καναπέ μου είπε να το πάρω. ε για να μην τα πολυλογώ είχε ανοιχτή καρτέλα με μηνύματα που αντάλλαζε με κάποια. μηνύματα ερωτικά. έπειτα επέστρεψα το τηλέφωνο χωρίς να πειράξω τπτ. Το μυαλό μου βρίσκεται πραγματικά σε σύγχυση. Σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, ότι έπρεπε να είχα υποπτευθει κάτι μιας κ περνάει αρκετή ώρα με το κινητό στο χέρι. και η μαμα μου? ή μαμά ξέρει? κάνει ότι δεν ξέρει? πιστεύω ότι οι γονείς μου αγαπιούνται. το ξέρω δηλαδή. το βλέπω. όλος ο κόσμος το βλέπει. δε λέω ότι δε μαλώνουν. αλλά αγαπιούνται. Δεν είναι να πεις και πολύ μεγάλοι. 45 είναι ο μπαμπάς μου. Τέλος πάντων. νιώθω ότι ο μπαμπάς μου θέλει να ξεφύγει από τα καθημερινά του προβλήματα. οικονομικά προβλήματα, έξοδα ευθυνες κλπ. προφανώς με Αυτή τα ξεχνάει. δε ζούνε στο ίδιο σπίτι. Δε μοιράζονται κοινή ζωή. δε χρειάζεται να τα σκέφτεται. Η μαμα μου απο την άλλη πάντα δίπλα του. πάντα δίπλα σε όλους. μας συντηρεί όλους μας στηρίζει. Ίσως λίγο άσχετα αυτά που λέω δεν ξέρω.Όπως και να χει με πονάει αυτό που κάνει. Τι πρέπει να κάνω? Πρέπει να πω κάτι? Να μη πω? και τι γίνεται μετά? ...όποιος αγαπά. ..συγχωρεί?