ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα το γραψω εδω, κινδυνεύοντας να με δουλέψουν οι συναδελφοι μου απο το δήμο Αθηναίων. Ειμαι δασκαλα νηπιαγωγειου κι εχω σιχαθει τη δημοσια εκπαιδευση. Οι γονεις συνήθως παρατάνε τα μουλικα στο κτίριο και συνεχίζουν τις δουλειες τους, ενω εμεις καλουμαστε να δουλψουμε. Στην πραγματικοτητα δεν περιμενα ενας τους(γονιος) να θελει να του μαθω κατι παραπανω, αλλα με χαρα δεχτηκα. Κανουμε ιδιαιτερο τρεις ωρες, κυνηγαμε τρελομπαλα στο σπιτι, ζεσταινουμε πλαστελινες στο φουρνο μικροκυματων, πινουμε κοκα κολα, ριχνουμε σπρει λεμονιου σε πινακες και δημιουργουμε, το παιδι ομως τις περισσοτερες φορες κοιτεται απελπισμενο στο πατωμα παραπονιομενο για φριχτους πονους στην κοιλια. Πιυθανον να ειναι καποιου ειδους περασμενου οονου που του αφησε καποια κουσουρια ή ένα είδος εναλλακτικής νηπιακής προσέγγισης για να τραβήξει την προσοχή. Με κάνει να αισθάνομαι φριχτά με τη στάση του γιατί δεν ξέρω πως να αντιδράσω ενώ στην πραγματικότητα θέλω να του φωνάξω και να του πω ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ σου, κατι τετοιο ομως θα το φοβιζε και δε θα είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ως πρώην θυμική, ενοχική, ψυχαναγκαστική, νεοκαταθλιπτική, σύγχρονα απομονωμένη προσωπικότητα έχω να πω ότι δεν το βλέπω να συμμετέχει σε εκδηλώσεις του σχολείου, αλλά θα γινόταν ένας πολύ καλός παρουσιαστής.συνεχιζεται