ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι αυτό το συναίσθημα του φόβου μάλλον που μας παραλύει και μένουμε στασιμοι στη μοναξιά μας...πόσο μπορούμε πραγματικά να βρούμε τη δύναμη και να πούμε τα πιο σκοτεινά θελω μας...πόσο εγωιστές και φοβισμένοι είμαστε ; Ακομα κι οταν ξέρουμε πως όλα έχουν χαθεί γιατι δν το δεχόμαστε με αξιοπρέπεια ,αλλα αντιθέτως κολλάμε στα λίγα ψίχουλα που μας υπενθυμίζουν απλα πως υπήρχε κατι...κάποτε...Ίσως γιατι ειναι πιο εύκολο να μένουμε στη σιγουριά μας απο το να βρούμε τη δύναμη απλα να παραδεχτούμε την αλήθεια...Εγω παντως φοβάμαι...φοβάμαι να σου πω πως ίσως η αγαπη μου εγινε έρωτας,με φοβίζει μέχρι και η ίδια μου η σκέψηΦοβάμαι γιατι τοτε θα σε χάσω κι αυτό δν μπορω να το ξαναζήσω Ποσο καταδικασμένοι είμαστε τελικα απο τον ίδιο μας τον εαυτό;