ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους.Με λένε Κρυσταλλία και είμαι 38 ετών.Έχω μια σχέση εδώ και 10 χρόνια.Τα πρώτα ήταν καλά δυστυχώς όμως από την τελευταια πενταετία θυμάμαι ελάχιστες χαρές και χιλιάδες πίκρες, προσβολές, καυγάδες, εντάσεις, χωρισμούς και επανασυνδέσεις.Την τελευταία πενταετία έπαψα να είμαι καλή γι\' αυτόν, τίποτα δεν έκανα καλά, σε τίποτα δεν ήμουν αξιόλογη. Η μαγερική μου χάλια, ο χαρακτήρας μου κακός, στα επαγγελματικά μου ασταθής, τα οικονομικά μου πενιχρά.Όσες φορές αναρωτήθηκα γιατί ήμασταν μαζί αφού είχε αυτή τη γνώμη για εμένα ήταν και οι φορές που αποφάσιζα να χωρίσουμε και οι φορές που εκείνος ικέτευε να μην το κάνω ή εκβίαζε ψυχολογικά με φράσεις \"εσύ φεύγεις\" ή \"εσύ θες να χωρισουμε\"!!!Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι έγκυος στον 5ο μήνα.Προσπαθήσαμε να τα βρούμε για να φτιάξουμε έστω και τώρα μια αρμονική οικογένεια αλλά και πάλι τίποτα.Περίμενα τουλάχιστον να σεβαστεί την εγκυμοσύνη και να καλμάρει.Μάταια.Η επιθετικότητα η ασέβεια οι προσβολές η αδιαφορία ήταν σε εβδομαδιαία διάταξη.Σπάνια βγήκαμε από το σπίτι 2 φορές σε αυτούς τους 5 μήνες κι αυτές τις 2 φορές μου τις έβγαλε ξινές. Έφτασα σε σημείο σήμερα να λέω πως θέλω να πεθάνω και ειλικρινά αν είχα ένα όπλο μπροστά μου εκείνη τη στιγμή θα τίναζα τα μυαλά μου στον αέρα.Τόση απελπισία ένιωθα.Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα.5 μηνών έγκυος να σέρνω τη ζωή μου σε βαλίτσες.Δεν φιλοτιμήθηκε να προτείνει έστω να μείνει στη μάνα του μερικές ημέρες και να κάτσω εγώ σπίτι του μόνη μου να ηρεμήσω όχι.Προτίμησε να μην ξεβολευτεί και να με βλεπει έγκυο να σέρνω πράγματα.Δεν με αγάπησες ποτέ σου.Το μόνο που ήθελες από εμένα ήταν τη σιγουριά μιας σχέσης, την σιγουριά ότι δεν θα σε απορρίψει μια νέα κατάκτηση, το βόλεμα ίσως και ένα παιδί. 10 χρόνια δεν καταδέχτηκες να με παντρευτείς.5 μήνες γνωρίζεις για την εγκυμοσύνη και δεν κίνησες καμια διαδικασία έστω τυπική.Σήμερα που κλαίγοντας σου έλεγα ότι μου κατέστρεψες τη ζωή, μου είπες να πάω στον διάολο.Το είπες σε εμένα τη μάνα του παιδιού σου. Σε εμένα που αντί να είμαι ξαπλωμένη και ήρεμη, περιφέρομαι στους δρόμους κλαμένη και με την κοιλιά στο στόμα.Εχθρός σου να ήμουν έτσι δεν θα μου φερόσουν.Δεν ξέρω τί να κάνω με το παιδί μόνη μου.Έχω πελαγώσει.