ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όχι δε θα γράψω για την ψυχική μου ασθένεια. όχι δε θα σε "αποχαιρετήσω" ξανά με κάποιον γλυκανάλατο τρόπο όπως κάνω πάντα. όχι δε θα κλάψω, ούτε θα στεναχωρηθώ περισσότερο από όσο ήδη μπορώ ασυνείδητα. όχι δε θα αναθεωρήσω την μια κάποια σχέση μας, ούτε θα σε αθωώσω ή κατηγορήσω ξανά. ούτε θα επαναφέρω στο μυαλό μου ξανά και ξανά την μορφή σου για να μη ξεχάσω. ούτε θα αναλύσω τις στιγμές μας. δεν γίνεται άλλο. έχασα τον φίλο μου. έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου που με βοήθησε να γίνω αυτό που είμαι. απλώς δεν γίνεται. είμαι 19 χρονών. θα έπρεπε να είμαι φυσιολογική. θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη. θα έπρεπε να με νοιάζει μόνο η φοιτητική μου ζωή, η οικογένεια μου και το πόσα πράγματα μπορώ να κάνω στο μέλλον. αλήθεια.. θα έπρεπε να είμαι φυσιολογική. όπως και να έχει όμως δεν είμαι. δεν πειράζει. ίσως σε κάποια άλλη ζωή!(συγγνώμη για τη συνοχή του κειμένου.απλές και ανακατεμένες σκέψεις.)