ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΘΕλω να ανοιξω την πορτα του σπιτιου μου και να αρχισω να τρεχω..Να φυγω οσο πιο μακρυα γινεται..Αυτοι οι ανθρωποι μου κατεστρεψαν τη ζωη, τη σχεση, τη ψυχολογια.Θελω να αρχισω να τρεχω. Σιχαινομαι ολους τους ανθρωπους. Τους μισω ολους, γιατι ειμαι αρκετα εξυπνη για να καταλαβω τι σκατα σκεφτονται.ΘΕλω να ριξω μπουνιες στον πρωην, να του σπασω τη φατσα του (το παιζει και ωραιος), και ειμαι ικανη να μαζευω 1 ζωη λεφτα για να πληρωσω να το κανουν.Μισω ολο το κόσμο και πιο πολυ εμενα... Δε νιωθω τιποτα, δεν αισθανομαι τιποτα, δεν αγαπω κανεναν, δε συμπαθω κανεναν...φετος ηθελα απλα να κλαιω με αυτό που εγινε, και αντιθετα επαιξα το θεατρο της ζωης μου. Γιατι; Για να μη στενοχωρηθουν οι φακλανοθειες.. Και η "μαμα". Που χεστηκε για ολα...Τι θα πει ο κοσμος.Αυριο φευγω. Τελος.Τελευταιο ξεφτιλικι απόψε και μετα σπιτι δικό μου. Και δουλεια οτι βρω. Να μη σκεφτομαι.Εχω καταθλιψη και η "αλλη", "αλλοι" σκεφτονται τον κόσμο.. Πως θα βγουμε απο πανω...Αντι να καθομαι στα σεντονια μου να κλαιω, καθομαι και συγυριζω τα σεμεν, γαμω τις θρησκειες μου μεσα..