ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σήμερα πρεπει να χωρίσω. Μεγάλη κοπέλα είμαι, πρέπει να το πάρω απόφαση. Δε μου κάνεις, δε σου κάνω βρε παιδί μου. Τόσα χρόνια μια σχέση μίσους και πάθους. Τι στο καλό τόσο δύσκολο είναι να χωρίσει κάποιος? Από το τηλ είναι πιο εύκολο και το λέμε συνέχεια, την επόμενη μέρα όμως πάλι τα ίδια. Ξέρει τα κουμπιά μου και εγώ τον αφήνω να τα πατάει. Έτσι και σήμερα το πρωι. Τον πήρα να έρθει να του δώσω κάποια πράγματα(γιατί εχτές μου πούλαγε μαγκιά ότι δεν τον νοιαζει - μόνο βράδυ αυτά, το πρωί αρνάκι-)και το σήκωσε λες και δεν τρέχει τίποτα. Κάθε φορά τα ίδια.Του είπα πιες καφέ και παρε με, δεν είπαμε αυτό κι αύτο? Φάνηκε τόσο ξαφνιασμένος λες και του μίλαγα κινέζικα. Σου λέει αυτά που λέγαμε εχτές σκέφτεται ακόμα? Αυτά είναι ξεχασμένα!Ε ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ! Δεν είναι! Κουραστηκα και δε φταις εσύ. ΕΓΩ φταιω που σε αφήνω! Απογοητευμένη με τον εαυτό μου...