8.1.2015 | 03:24
Αν μ ακους....
Μετά από τρία χρόνια μοναξιάς (από επιλογή),γνώρισα τον έρωτα ξανά..Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα τυχερή στις σχέσεις..Ισως γιατί εσφαλμένα έβλεπα τα καλά στοιχεία των άλλων..Φτάνει η ώρα που τη πατάς όμως εξαιρετικά άσχημα και βάζεις μυαλό..κλείνεσαι στον εαυτό σου..και δεν αφήνεις τίποτα και κανέναν να σε πληγώσει ξανά..έτσι τα έχεις στο μυαλό σου..και συνεχίζεις να ζεις μια συμβατική ζωή..Τότε έρχεται στη ζωη σου εκείνος..ξεχνάς τα πάντα..νιωθεις πως ξαναγεννιέσαι..πως δικαιώθηκες επιτέλους..και ξαφνικά ενω έχεις φτασει στη πηγή και εισαι ετοιμη να ζήσεις ίσως τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής σου..ξαφνικά όλα χάνονται..μπαίνει το παρελθον του στη μέση..κανεις δεν μπορεί να κανει τιποτα..απο κει ησουν μονο εσυ και αυτος..εσύ καταληγεις να είσαι το τρίτο προσωπο..βρισκεσαι σε μια κατάσταση μεταξυ του τρελα ερωτευμενου και αυτού που παλεύει με τους δαίμονες του να μη διεκδικήσει τίποτα και με κανένα μέσο γιατί θα πληγωθουν πολλοι.. Κάποτε μου είπαν οτι η αγάπη τα νικάει όλα..Πως να παλέψεις όμως με μια αγάπη που ίσως πληγώσει πολλους.?Πώς να φύγεις όμως και απο τον άνθρωπο σου? Πως να τον αφήσεις όταν το μόνο που θες είναι η ευτυχία του.?? Πως να παλέψω μόνη μου αγάπη μου αν δεν είσαι δίπλα μου..Κάποιοι θα το πουν αδυναμία .... Ξέρετε όμως πόση δύναμη θέλει να αγαπάς ανιδιοτελώς??