ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι πέρασε. Μαζί του και όλα αυτά που ζήσαμε... θυμάσαι τι έλεγες; ''Μετά από σένα καμία!'' ''Μετά από σένα κανένας'' απαντούσα εγώ... Χρόνια τώρα το κυνηγούσαμε.. λέγαμε πώς ήρθε η ώρα! Δεκατρείς ημέρες διακοπών... μέρες που δεν περνούσαν... νύχτες που έτρεχαν σαν αστραπή... μόνο τότε μπορούσα να σε δω.. μόνο υπό το φως των αστεριών.. και μου αρκούσε! μου αρκούσε τόσο πολύ! απλά να πλαγιάζω δίπλα σου... μα οι στιγμές περνάνε... οι μέρες φεύγουν.. και τώρα πια τα αστέρια έσβησαν! Φοβόσουν μήπως χαθούμε! θυμάμαι το έλεγες συνέχεια! Αλήθεια... τώρα πια δε φοβάσαι; Εγώ πάντως τρέμω... και μου λείπεις! μου λείπεις πολύ!