ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Selfish and ShellfishΗ αλλιώς εγωισμός και όστρακα. Το shellfish λοιπόν είναι ένας πολυκύτταρος οργανισμός (η αλλιώς ένα μικρό ζωάκι) που ζει “μόνο” μέσα στο όστρακο του. Το shellfish δεν έχει φίλους, ούτε καν οι γείτονες όστρακα δεν είναι φίλοι του. Αυτό γιατί ποτέ δεν θα αφήσει το όστρακο του για να πει μια καλημέρα. Χαμένος χρόνος σκέφτεται. Η μπορεί και να θέτει στον εαυτό του το ερώτημα “Υπάρχει λόγος;” Συνήθως η απάντηση είναι όχι εφόσον δεν υπάρχει άμεσο κέρδος. Λειτουργεί πάντα με δεδομένη τη θεωρία παιγνίων του John Nash. Θεωρία που έχει απολεσθεί σχεδόν από όλους του πολυκύτταρους οργανισμούς του ζωικού βασιλείου σαν βάση για τις συναισθηματικές σχέσεις μεταξύ ζώων. Το σπίτι του shellfish, το όστρακο δηλαδή, είναι κομμάτι του εαυτού του, είναι κομμάτι του εγώ του. Το έχτισε μόνο του για να ζει μόνο. Δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια από κανέναν και ούτε φυσικά δέχτηκε την προσφορά ούτε και πρόσφερε ποτέ βοήθεια. Δεν έμαθε ποτέ ούτε να δίνει ούτε να παίρνει. “Αν τελικά αναγκαστεί να πάρει κάτι το μόνο που νιώθει είναι υποχρέωση.” Είναι ένα καλοφτιαγμένο και πανέμορφο σπίτι με απίστευτα καλή ηχομόνωση, υγρομόνωση και θερμομόνωση για να κρατιέται απομονωμένο από τις ιδέες του έξω κόσμου. Έχει δώσει σάρκα και οστά σε αφηρημένες έννοιες όπως αγάπη, μίσος, έρωτας, φιλία και έχει καταλήξει. Δεν θα χρειαστεί ποτέ να αλλάξει, να γίνει καλύτερο και να φτάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Οι έννοιες έχουν πλέον απόλυτο σχήμα και δεν παίζει ρολό πως τις αντιλαμβάνονται τα υπόλοιπα ζωάκια. Η ασφάλεια και η ηρεμία που νιώθει μέσα στο όστρακο του μόνο σαν βόλεμα μπορεί να περιγράφει από τα υπόλοιπα ζωάκια. Το shellfish γενικά βαριέται εύκολα. Βαριέται πολύ. Όποτε κλείνεται στο όστρακο του και κάνει όνειρα πως θα δει όλο τον κόσμο. Και δεν είναι διατεθειμένο να θυσιάσει τίποτα φυσικά για αυτό το σκοπό. Για να κουνηθεί πρέπει κάποιος να του πιπιλίζει το μυαλό. Κάποιος όπως το θαλάσσιο ρεύμα που το παρέσυρε όσο καθόταν πάνω στην άμμο. Η το βραχάκι που ήταν κολλημένο. Και όταν κάτι πάει στραβά με τον προορισμό θα αποποιηθεί κάθε ευθύνη. Αυτό που θα πει είναι “Εγώ δεν έφταιξα σε τίποτα. Εγώ δεν έκανα τίποτα. Εγώ απλά καθόμουν.” Γενικά είναι όπου φυσάει ο άνεμος... Και δεν μπορεί να νιώσει ενοχές. Οι ενοχές μπορούν να το σκοτώσουν. Αυτό έχει να κάνει και με τη εγωιστική του φύση. Για να αντιμετωπίσει τις ενοχές φτιάχνει με το μυαλό του μια δικαιολογία όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του στον ίδιο του τον εαυτό. Όταν δεν τα καταφέρει θα νιώσει άχρηστο και κινδυνεύει η ψυχική του υγεία. Τότε θα τρέξει στον πληρωμένο φίλο του τον βράχο. Θα τον στολίσει με την παρουσία του και θα ψάξει για απαντήσεις. Μόνο τον βράχο εμπιστεύεται γιατί ο βράχος είναι “βράχος”. Έχει μάθει να κάθεται και να ακούει. Το shellfish δεν θα μπορούσε να πάει και πουθενά αλλού αφού δεν έχει πραγματικούς φίλους και γενικά είναι κοινωνικά αμόρφωτο. Τα άλλα ζώα βλέποντας την χαοτική ομορφιά του, τη χάρη του και τη σαγηνευτική του γοητεία που με τόσο κόπο καλλιέργησε για να τη χρησιμοποιεί σαν όπλο, μαγεύονται και θέλουν να είναι δίπλα του. Το shellfish δεν θα διώξει κανέναν. Θα τους θέλει όλους δίπλα του. Δεν πρόκειται να κάνει τίποτα που θα τσαλακώσει την εικόνα του. Αλλά δεν πρόκειται και να αφήσει κανέναν να μπει μέσα του. Άλλωστε πρέπει να θρέψει και τον εγωισμό του. Όταν αποφασίσει ότι ένα άλλο ζωάκι ενοχλεί η δεν τηρεί τις προϋποθέσεις να είναι δίπλα του δεν θα το πει. Αυτό που θα κάνει είναι να σπρώξει το δυο κομμάτια του σπιτιού του με το μοναδικό μυ που διαθέτει ώστε να απομακρυνθούν λιγάκι και θα τα τραβήξει απότομα ώστε να ξαναέρθουν σε επαφή. Με αυτό τον τρόπο σπρώχνει νερό προ τα έξω δημιουργώντας μια δύναμη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι μετακινείται λίγο πιο δίπλα. Αλλά όχι μακριά. Δεν θέλει να χαθεί η επαφή γιατί έχει ανάγκη να έχει την προσοχή τους. Ο τρόπος που κολυμπήσει το shellfish είναι και αυτός γεμάτος χάρη και πάλι μαγεύει τα αλλά ζωάκια. Δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι δεν θα μπορούν να έχουν μια υγιές επαφή με το shellfish. Παρόλα αυτά πάντα καταλήγει να είναι μόνο και χωρίς φίλους. Χωρίς να καταλαβαίνει βέβαια γιατί αφού θεωρεί ότι είναι ευγενές, δεν κάνει λάθη, δεν φέρεται άσχημα και η τετράγωνη λογική του είναι ο απόλυτα σωστός τρόπος αντιμετώπισης όλων τα καταστάσεων. Αυτό που δεν γνωρίζει βέβαια είναι ότι κατά βάση είναι ένας πρωτόγονος οργανισμός χωρίς καρδιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που τρώει το shellfish. Όταν επιτέλους αποφασίζει να τραφεί θα χρησιμοποιήσει και πάλι το μοναδικό μυ που διαθέτει. Θα σπρώξει και πάλι τα δυο μέρη του σπιτιού ώστε να απομακρύνουν αρκετά. Έτσι το όλο του εγώ, το όλο του το σπίτι μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο στόμα που κάθεται και περιμένει την τροφή να πέσει μέσα. Αυτό θα κάνει μόνο και πιστεύει ότι εργάστηκε σκληρά για αυτό. Τροφή θα πέσει μπόλικη. Πάντα θα υπάρχουν ζωάκια που θα θέλουν να νιώθουν ότι τρέφουν το καλαίσθητο αυτό shellfish. Και όταν χάνονται για κάποιο λόγο η τροφή έρχεται δια μαγείας. Το shellfish θα τα φάει όλα. Καλά και κακά θα τα πάρει όλα μέσα του και το απολαμβάνει. Μερικές φορές πέφτει μέσα του κάτι μεγάλο που ενοχλεί. Όπως ένα πετραδάκι για παράδειγμα. Το πετραδάκι έχει γωνίες και πληγώνει. Το shellfish όμως δεν θα το φτύσει. Αυτό που θα κάνει είναι να πετάξει μια ουσία που θα περιτυλίξει το πετραδάκι και θα το κάνει να δείχνει όμορφο, λείο και γυαλιστερό και θα σταματήσει και να το πληγώνει. Φτιάχνει ένα μαργαριτάρι δηλαδή. Η αλλιώς ντύνει τα σκατά με φρουφρού και αρώματα. Δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι έφαγε σκατά. Απλά με στεναχώρησε εγωιστής άνθρωπος με τετράγωνη λογική. Αλλά θα μου περάσει… και δεν μπορώ να μην αγαπάω. Για μένα η καρδιά είναι πάνω από τη λογική μου και θα πληρώσω το τίμημα. Έτσι είμαι εγώ.....