ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέχρι τώρα στη ζωή μου προσπαθούσα να αντιμετωπίζω τα πάντα με αισιοδοξία. Ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις προσπαθούσα να αποφεύγω τις αρνητικές σκέψεις. Όλα αυτά μέχρι τώρα. Με το που μπήκε η νέα χρονιά δεν ξέρω τι έγινε... . Πιάνω τον εαυτό μου να γκρινιάζει, να φοβάται, να κάνει απαισιόδοξες σκέψεις. Δεν ξέρω που να το αποδώσω. Σε κάποια ζητήματα που προέκυψαν σε οικογενειακό επίπεδο;, στην αβεβαιότητα/φόβο για τη συνέχεια μετά το πτυχίο;. Φόβους και ανησυχίες πάντα είχα. Το θέμα είναι ότι τις αντιμετώπιζα με αισιοδοξία και δυναμισμό και έτσι κατάφερνα να τις ξεπερνάω. Και αυτό που με βασανίζει περισσότερο τελικά είναι αν είμαι φύσει δυνατή ως χαρακτήρας ή αν κουράστηκα να είμαι.(Υ.Γ ζητώ συγνώμη αν γίνομαι ψυχαναγκαστική αλλά θα έσκαγα αν δεν τα έλεγα :P )