ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχει μεγάλη πείρα ο χαμός, όπως λεει και η Κ.Δημούλα. Τι πονάει τελικά περισσότερο? Η στιγμή που χάνεις καποιον ή η ζωή σου μετά απο τον χαμό του? Για μένα,το δεύτερο. Με πονάει πολυ ένα χρόνο τώρα.. Και πιο πολύ πονάνε οι εικόνες απο τις χαρούμενες μας στιγμές, αυτές είναι που δεν ξεχνιούνται. Χτυπάνε πάνω στην νοσταλγία.. στην επιθυμία να γυρίσει πίσω ξανα, να τον δεις να σε αγαπάει με εκείνον τον μοναδικό του τρόπο που κανείς δεν μπορεί να τον αναπληρώσει. Περνάει η ζωή και καθε μερα το αφήνουμε για αύριο.. δεν προλαβαίνουμε να τους πουμε ποσο τους αγαπάμε και μετα είναι πολύ αργά. Οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζούνε με δεδομένα. Κι όμως η ζωή έχει αυτη τη δύναμη να σε διαψεύδει. Να λέτε αυτά που αισθάνεστε πριν ερθει αυτη η στιγμή και αναγκαστείτε να το μετανιώσετε.. Την αληθινη αγάπη και στήριξη δεν θα την βρείτε εκεί έξω, αλλά μεσα στη ζεστασιά -απο αγάπη- του σπιτιού σας.Το αφιερώνω στον παππού μου που είναι τώρα εκεί ψηλα.. Είμαι σίγουρη ότι με βλέπει γιατι ένας αγγελος δεν πεθαινει, παρα μόνο ανοίγει τα φτερά του και φεύγει απο αυτον τον σκληρό κόσμο. Η εγγονή σου