26.1.2015 | 13:05
Σκέφτομαι...
...για πρώτη και τελευταία φορά...ν'αντιγράψω το τόσο πετυχυμένο "μοντέλο αποχώρησης και εγκατάλειψης" που υιοθετείς μωρό μου!!!Καμία εξήγηση,καμία τύψη,ούτε ένα δάκρυ...Ξέρω,έχεις με πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθείς!!!όχι σαν κάτι αργόσχολους,που η κακιά μοίρα το'φερε να βρεθούν στο δρόμο σου...Δυό λόγια μόνο:αλήθεια τέλειωσε όλο αυτό μέσα σου ή επέλεξες να είναι νικητής το "εγώ" σου και ηττημένη η ψυχή σου;;;Για μένα πάντα θα έχει σημασία αν αυτό που έζησα μαζί σου ήταν μοναδικό και για σένα,ή απλά ήταν η "συνηθισμένη και τυπική διαδικασία" σου...Και κάτι άλλο: ό,τι κι αν γνώριζε το μυαλό και η καρδιά μου,οι λέξεις σου το πυροβόλησαν οριστικά κι αμετάκλητα.Σ'ευχαριστώ...