ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπήκε το νέο έτος, 2015!Ελπιδοφόρο, όπως όλα τα νεόκοπα έτη και για εμένα λίγο παραπάνω ξεχωριστό.Ήδη ο τελευταίος μήνας του απερχόμενου 2014, μου έφερε τα μαντάτα. Ισοπεδωτικά θα έλεγα! Είμαι έγκυος. Χμμ...θα γίνω μανούλα. Η στιγμιαία αντίδραση της έκπληξης, ήρθε παρέα με μια πρωτόγνωρη αίσθηση περηφάνιας. Άκου τώρα! Βαθιά μέσα μου είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κάτι συνέβαινε με εμένα και δε θα έπιανα ποτέ παιδί. Ότι, τελοσπάντων, δεν είχα την ικανότητα για κάτι τέτοιο. Διαψεύσθηκα, τελικά, πανηγυρικά!Κι αυτό, ηλιθιωδώς(;), με έκανε να φουσκώσω από περηφάνια που κι εγώ ήμουν, εν πάση περιπτώση, ικανή να μετέχω του μυστηρίου της εγκυμοσύνης, της δημιουργίας μιας νέας ζωής, όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται τελικά αυτό. Κι αν υπήρξα πάντα αρνητική στο ενδεχόμενο ενός παιδιού, η δεδομένη συγκυρία με φέρνει προ τετελεσμένου και απείρως μουδιασμένη μπροστά στο πρωτόγνωρο που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή μέσα στο σώμα μου. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, έχω μείνει άφωνη. Ή, σε απλά ελληνικά, έχω μείνει μαλάκας. Όλο αυτό νιώθω να με ξεπερνάει και να με οδηγεί σε ένα μονοπάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θέλω ή είμαι πλασμένη να περπατήσω.Ότι θα ζήσω στιγμές που ουδέποτε είχα συμπεριλάβει στο εγωιστικό, μελλοντικό πλάνο ζωής μου. Είναι πραγματικά καθηλωτικό, με τη διττή σημασία του, θετική κι αρνητική. Και τώρα τι κάνουμε; Σαν σαΐτα περνά ξυστά απ' το μυαλό μου η επαίσχυντη ιδέα.Η γνωστή τελεσίδικη λύση. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε, γλιτώσατε!Έλα όμως που όλα μέσα μου βουίζουν, σαν εκνευριστικό, ανοιξιάτικο μελίσσι,πως κατέχω όλα τα "κοινωνικώς", να το θέσω έτσι, ή αντικειμενικώς αποδεκτά κριτήρια, παύλα προσόντα(;),για να συνεχίσω τη ζωή μου με τη διπλή ιδιότητα γυναίκας-μανούλας. Τριάντα φεύγα μαϊων,με πολύχρονη σταθερή συντροφιά, δουλεμένη πάνω σε γερά, όπως φαίνεται, υλικά: αγάπη, φιλία, συνήθεια, αίσθηση ασφάλειας και θαλπωρής. Στα συν, το όχι τόσο σύνηθες και αναμενόμενο, ο σύντροφος να προσμένει με παιδική αφέλεια,παρόρμηση και χαρά, να εξασφαλίσει και για εκείνον τη διπλή ιδιότητα άντρας-μπαμπάς. Κι όσο αφορά το πορτοφόλι, εντάξει θα επιζήσουμε, ελεύθεροι επαγγελματίες γαρ. Τώρα αλήθεια, είμαι τόσο δειλή και αναποφάσιστη, όπως άλλωστε σε πάμπολλα πράγματα στη ζωής μου, που δε ρισκάρω μιαν απόφαση ούτε ακόμα και τώρα; Τώρα που παίζεται κορώνα-γράμματα η ζωή μου;Αφήνομαι όλο αυτό κάπου να με βγάλει, ενώ η κοιλίτσα φουσκώνει, κάμποσων εβδομάδων τώρα, το πλασματάκι, που δεν είμαι καν σίγουρη αν έχω την ωριμότητα να αντιμετωπίζω για την υπόλοιπή ζωή μου, μεγαλώνει, και περιμένει, διάολε, την τύχη που θα προδιαγράψει για κείνο η καλή μανούλα κι ο πατερούλης. Καθόλου φως εκεί έξω!Σκέφτομαι απλά, για να καλμάρω τον εαυτό μου, πως αυτή, η πέρα για πέρα, τυχαία εγκυμοσύνη, ήταν γραφτό να συμβεί. Και πως το σύμπαν θα αποφασίσει τελικά, γαμώτο μου, για κείνο και για μένα. Και σε ρωτάω γιατρέ,είμαι εν τέλει καλά;