ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για όλες τις φορές που φοβήθηκες να πάρεις τηλέφωνο, είπες άστο καλύτερα ή πήρες αλλά είχες ήδη αποφασίσει ότι δε σε θέλει. Κι εσύ απ' την άλλη, απάντησες και στην αρχή χάρηκες αλλά τον άκουσες τόσο διστακτικό που αμέσως σκέφτηκες ότι το κάνει από υποχρέωση και φόρεσες την παγωμένη σου φωνή.Ακόμα για εκείνες τις φορές που βγήκατε αλλά νόμιζες ότι σε βαριέται ενώ απλά ήταν κομπλαρισμένη γιατί της άρεσες πολύ. Κι εκείνες που δε σε φίλησε στο πρώτο ραντεβού, όχι γιατί δεν ήθελε αλλά γιατί φοβόταν ότι θα έκανες πίσω. Μόνο να ήξερες πόσο σε ήθελε.Και μετά σιώπησες κι εσύ κι εκείνη, μελαγχολήσατε το ίδιο, ήσασταν μια σταλιά δρόμο απ' το να βρεθείτε μαζί αλλά δεν έγινε ποτέ. Περιμένατε κι οι δύο δίπλα στο τηλέφωνο, ερχόταν sms και τιναζόσασταν και μετά νιώθατε το ίδιο σφίξιμο όταν ανακαλύπτατε ότι είναι κάποιος άσχετος.Κι ύστερα αποφασίσατε ότι αυτό ήταν, τελείωσε πριν καν αρχίσει, πάμε γι' άλλα ενώ και στους δυο σας μέσα έσκαγαν τα ίδια κύματα.Κι αργότερα χαθήκατε σε άλλες αγκαλιές που ήρθαν πιο εύκολα, πιο γρήγορα, αναίμακτα κι ανέξοδα. Και περάσατε καλά. Όχι πολύ καλά.Και μετά πάλι μαζί αναρωτιόσασταν τι θα είχε γίνει αν. Κι ο καθένας με την ίδια μοναξιά πάλευε. Πέρα δώθε, τη στέλνατε ο ένας στον άλλο. Κι ευχόσασταν να υπάρχει τηλεπάθεια, να σας νιώθει, να καταλάβει ότι δεν ήταν απόρριψη, δεν ήταν αδιαφορία. "Αλλά τι σημασία έχει αφού ούτως ή άλλως δε με ήθελε".Για όλες εκείνες τις σχέσεις λοιπόν, που δεν ξεκίνησαν ποτέ γιατί μας κέρδισε ο φόβος.