ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι ότι αν και έχουν περάσει 6 μήνες από τότε που έγινε κάτι μεταξύ μας για τελευταία φορά σε σκέφτομαι πολύ ακόμα. Δεν είχαμε κάτι σοβαρό ή σταθερό, κι όμως δεν αισθανθηκα ποτέ ξανά με κανέναν άλλο έτσι. Πέθαινα όταν δεν ήμουν μαζί σου και ημουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου όταν κοιμόμασταν μαζί ή περνάγαμε χρόνο παρέα. Τόσο δυνατά και αληθινά αισθήματα δεν τα χω ξαναβιώσει και πιστεύω πως ούτε πρόκειται. Τελείωσα ό,τι είχαμε γιατί έπαιζες μαζί μου και προσπάθησες να με πείσεις ότι ήμασταν μόνο φίλοι σε κάποια φάση. Πλέον η κατάστασή μας είναι περίεργη..τη μία που θα συνατηθούμε θα μιλήσουμε εγκάρδια, και καλά κουλ, θα πούμε νέα μας, θα γελάσουμε, την άλλη θα σε χαιρετήσω δήθεν αδιάφορα κι άλλες φορές αποφεύγουμε ο ένας το βλέμμα του άλλου...την τελευταία φορά που έτυχε να βρεθούμε στον ίδιο χώρο ερχόσουν συνεχώς προς το μέρος μου, με κοίταζες αρκετά και γω το ίδιο. Όλο και πλησίαζες...σε χαιρέτησα εγώ και δεν αντέδρασες αρχικά, τη δεύτερη φορά μου χαμογέλασες ειρωνικά. Δεν καταλαβαίνω καθόλου τη συμπεριφορά σου, ίσως ούτε και συ τη δική μου. Γιατί δεν έμαθες ποτέ πόσο ερωτευμένη ήμουν μαζί σου και συνεχίζω να είμαι. Θα θελα να στο πω αυτό και να σε ρωτήσω χίλια δυο άλλα, αλλά έχει περάσει πολύς καιρός... Αλλά εσύ γιατί φέρεσαι έτσι;