ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γλυκό μου αγοράκι!!! Πόσες περιπέτειες ζήσαμε σε ένα χρόνο… Με κέρδισε το χαμόγελο σου, τα μάτια σου που μου τα είπαν όλα από την πρώτη στιγμή που σε είδα: θα είναι συναρπαστικά! Το πίεσες, το πίεσα, το ρίσκαρες, και εγώ το ίδιο. Τα καταφέραμε και είμαστε μαζί ως τώρα. Κι ας έχουμε διαφορές, κι ας μην καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο συχνά. Το παλέψαμε. Αυτό δεν είναι έρωτας τελικά? Να υποχωρείς, να το βάζεις πείσμα, να πονάς για τον άλλο? Θα μου φύγεις… Ξέρω δεν είσαι καλά εδώ. Ξέρω δε σου φτάνει μόνο η αγάπη μου. Αν μπορούσες να με πάρεις μαζί σου? Δεν μπορείς, γιατί αγαπάς και θέλεις να προχωρήσω στη ζωή μου εδώ. Εσύ δεν μπορείς εδώ. Θα περιμένω, αλήθεια να γυρίσεις και όση προσπάθεια έκανα ως τώρα να μη χάσουμε αυτόν τον ερώτα, άλλη τόση θα κάνω για να τον κρατήσουμε. Δε θέλω να σε χάσω. Όσα κι αν έχουμε πει, ότι μπορεί να τελειώσει σε 2 μήνες, ότι θα τσακωνόμαστε, ότι θα ζηλεύουμε, ότι θα θα θα… Δε με νοιάζει, αρκεί να το πιστεύεις κι εσύ, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι υπάρχει ελπίδα για μας… Σου είχα πει ότι όταν θα πάψουμε να ελπίζουμε τότε θα τελειώσουν όλα. Μην πάψεις… Τόσες όμορφες στιγμές, τόσα γέλια, τόση αγάπη. Δεν τα πετάω. Μη με ξεχάσεις. Θα σε περιμένω εδώ, σαν το πιστό σου κουταβάκι. Θα γυρίσεις σε 7 μήνες και θα είσαι αυτός που έχασες, ο χαρούμενος και γεμάτος όρεξη πλακατζής, έτοιμος για νέες περιπέτειες μαζί μου. Ξέρω ότι αγαπάς, κι ας μη μου το λες ποτέ. Μαζί σου έμαθα πως η αγάπη γεννιέται με επιμονή και υπομονή. Δε θα σταματήσω ποτέ. Σ’αγαπάω και δε φοβάμαι να πληγωθώ….Γιατί όπως είπε και κάποιος εδώ μέσα, ο έρωτας είναι φωτιά ξέρεις ότι μπορεί να σε κάψει..οι τολμηροί καίγονται..μα είναι γλυκός o πόνος …Δημήτρη…