ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βασικά με μένα θυμώνω τις περισσότερες φορές που πίστεψα λόγια και καταστάσεις, που με υποβάθμιζα στα μάτια των γύρω, που έγινα έρμαιο των απαιτήσεων,των υποσχέσεων. Δεν πειραζει λένε οι λοιποί , αλλα εγω λέω όχι. Εσάς όχι δεν σας ενοχλεί, αλλά εμένα με βαραίνει κάθε μέρα αυτός ο θυμός.Επίσης θυμώνω επειδή ο άνθρωπος ξεχνάει. Ξεχνάει και θυμάται όταν τον συμφέρει. Οι όμορφες συζητήσεις, νύχτες, χαμόγελα,παρηγοριά,αφιερώσεις, όλα θάβονται γρήγορα στο τάφο της μνήμης ενώ τα κακά σκάβουν το λάκο όλο και βαθύτερα. Βέβαια θα μου πείτε και πάλι δεν πειράζει, δεν χρειάζεται να σε νοιάζει. Κι όμως με νοιάζει κάθε μέρα που ξυπνάω και κάθε νύχτα που κοιμάμαι.Και έπειτα θυμώνω γιατί έτσι χάνεται το νόημα συγκεκριμένων λέξεων , ακόμα και οι ίδιες οι λέξεις. Το "ευχαριστώ" και το "συγνώμη" διαγεγραμένα αιωρούνται στον αέρα ψάχνοντας μία ανάσα τα ξεστομίσει. Η απογοήτευση είναι απέραντη από ένα κόσμο που θα πρέπει πάντα να σκύβω το κεφάλι και να λέω "εγώ ήμουν λάθος" για να ευχαριστήσω τον άλλον και εκείνος να μην βλέπει ότι προσπαθώ.Κρίμα "φίλε" μου, γιατί είχα πιστέψει.