4.2.2015 | 03:27
_
Ημουν χαρουμενη που θα τον εβλεπα.κατεβηκα κατω που με περιμενε,αλλα για εναν περιεργο λογο που δεν μπορω να εξηγησω μολις τον ειδα ενιωσα παραξενα,σαν να μην μου εβγαινε κατι ερωτικο μαζι του!καθισαμε για λιγο στις σκαλες,τον κοιταζα και σκεφτομουν "τι κανω εγω μαζι του;"ημουν με κατεβασμενα τα μουτρα,δεν μου εβγαινε να τον φιλησω ουτε καν να τον αγγιξω.εκεινος φυσικα με ρωταγε και με ξαναρωταγα τι ειχα.το πηγα στο οτι ειχα βαρεθει την ζωη μου ,αναφερομενη κυριως στην εξεταστικη.δεν με πολυπιστεψε!για να μην τα πολυλογω..μου ειπε ξερω γιατι εισαι ετσι!επειδη δεν σε εχω φιλησει ακομα,μολις το ειπε αυτο τον κοιταξα και ενιωσα την καρδια μου να χτυπα!πλησιασα κοντα του,πηρα το χερι του στο δικο μου κ φιληθηκαμε παθιασμενα..εκεινη την στιγμη τον ερωτευτηκα ξανα!σε ευχαριστω μωρο μ που με ανεχεσαι.ωρες ωρες γινομαι πολυ ηλιθια!σ αγαπαω οσο τιποτα στην ζωη μου.κ αλλη φορα οταν συναντιόμαστε θέλω να φιλιομαστε κατευθείαν!εχω κ εγω τις ανασφαλειες μου..