ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είναι ολοφάνερο πλεον πως δεν ανήκω εκεί. Δεν είναι αυτός που θα μπορούσε να γίνει ο πατέρας των παιδιών μου. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Τρομάζω στην ιδέα ότι θα αναθρέφει τα παιδιά μου. Και ενώ η σκέψη ότι δεν είναι ο κατάλληλος για να γίνει πατέρας των παιδιών μου στροβιλίζει ώρα στο μυαλό μου διαβάζοντας lifo, πέφτω πάνω σε αυτή την εξομολόηση http://www.lifo.gr/confessions/view/167731 . Σημαδιακό; Τυχαίο; Δεν ξέρω αν είναι σημάδι να μου δείξει ότι πρέπει να φύγω ή απλά τυχαία σύμπτωση, μα δεν θέλω έναν τέτοιο πατέρα για τα παιδιά μου. Δεν θέλω έναν τέτοιο άντρα για μένα. Δεν ανήκω εγώ εκεί. Γιατί όμως μένω; Γιατί δεν έχω την δύναμη να φύγω; Γιατί χαραμίζω τη νεότητα μου; Γιατί χάνω ευκαιρίες; Γιατί είμαι εγκλωβισμένη σε μια σχέση αρρωστημένη, χωρίς κοινές αξίες, χωρίς κοινά όνειρα, χωρίς κοινές αρχές; Δεν ανήκω εκεί. Μα είναι φυλακή. Πως θα δραπετεύσω;